برای کمک به شما در سهولت درک مفاهیم کریپتوکارنسی، تصمیم گرفتیم واژه نامه‌ای از کلمات و اصطلاحات پایه ارزهای دیجیتال و کریپتوکارنسی را تهیه کنیم. ما مرتباً این واژه نامه را به روزرسانی خواهیم کرد. اگر اصطلاحی را در لیست ما پیدا نکردید و فکر می‌کنید که جایش در واژه نامه ما خالی است، لطفاً در بخش کامنت‌ها به ما اطلاع دهید.
به فرآیند رمزگذاری اطلاعات، رمزنگاری گفته می‌شود. رمزنگاری روشی برای محافظت از اطلاعات و ارتباطات با استفاده از کدها است؛ به گونه‌ای که فقط کسانی که به این اطلاعات دسترسی دارند، می‌توانند آنها را بخوانند و پردازش کنند.
کریپتوکارنسی یا ارز رمزنگاری شده (رمزارز یا ارز رمزپایه)، نوعی از پول است که به عنوان اطلاعات رمزگذاری شده و دیجیتالی وجود دارد که مستقل از هر بانک یا مرجع مرکزی عمل می کند. رمزنگاری از ریاضیات پیچیده برای تنظیم، ایجاد و انتقال وجه استفاده می‌کند.
اولین و مشهورترین کریپتوکارنسی، بیت کوین است که به صورت غیرمتمرکز عمل می‌کند و هیچ کس قادر به کنترل آن نیست. بیت کوین در سال 2009 توسط یک شخص یا سازمان ناشناس با نام مستعار “ساتوشی ناکاموتو” آغاز به کار کرد.
هر کریپتوکارنسی یک نماد 3 حرفی دارد که برای مشخص شدن آن در پلتفرم های معادلاتی استفاده می‌شود. BTC نماد بیت کوین است.
ساتوشی ناکاموتو خالق بیت کوین است. هیچ کس نمی‌داند ناکاموتو کیست و تاکنون هویت او فاش نشده است.
کوچک‌ترین واحد بیت کوین، ساتوشی نام دارد. هر بیت کوین را می توان به 100 میلیون واحد تقسیم کرد و هر ساتوشی، یک صد میلیونم بیت کوین است.
وایت پیپر یا گزارش عملکرد، گزارشی است که در آن توسعه دهندگان به بیان جزئیات طرح یا سیستم‌شان می‌پردازند. در سال 2008، ساتوشی ناکاموتو نیز وایت پیپری از بیت کوین منتشر کرد. برای آشنایی کامل با گزارش عملکرد بیت کوین، می‌توانید به مقاله وایت پیپر بیت کوین چیست؟ مراجعه کنید.
دفتر کل مرکزی به سازمانی گفته می‌شود که داده‌های مربوط به تراکنش‌ها و سایر موارد مشابه را به صورت سازماندهی شده نگهداری می‌کند.
دفتر کل توزیع شده سیستمی است که در آن تمام اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها و مقدار سرمایه‌ها به صورت گسترده ثبت شده‌اند. روش توزیع اطلاعات در این دفتر دیجیتالی باعث افزایش امنیت اطلاعات و کاهش خطر هک شدن آنها شده است.
برای مثال، بلاکچین هم یک دفترکل توزیع شده به حساب می‌آید که در ابتدا فقط با هدف پیگیری تراکنش‌های بیت کوین ساخته شده بود.
بلاکچین یک دفترچه دیجیتالی از تمام معاملات انجام شدۀ یک رمزارز خاص است. این زنجیره بلاک شامل بلاک‌های جداگانه‌ای است که از طریق امضای رمزنگاری به یکدیگر متصل می‌شوند. هر بار که بلاک کامل شود، به عنوان یک بلاک جدید به بلاکچین اضافه می‌شود.
blockchain بطور مکرر در هزاران کامپیوتر در سراسر جهان کپی و ذخیره می‌شود. از آنجایی که هیچ نسخه اصلی در یک مکان خاص وجود ندارد، بلاکچین یک فناوری غیرمتمرکز محسوب می‌شود و همه نسخه‌های آن با هم برابرند.
بلاکچین از بلاک ساخته شده است. هر بلاک، یک پایگاه داده تاریخی از کلیه معاملات انجام شده را تا زمان پر شدن بلاک نگهداری می‌کند. رکوردهای ثبت شده در هر بلاک دائمی و تغییرناپذیر هستند.
به تعداد کل بلاک‌ها قبل از بلاک موردنظر در بلاکچین، ارتفاع بلاک گفته می‌شود.
جستجوگر بلاک، یک موتور جستجو برای پیدا کردن ارزهای دیجیتال است که به کاربران این امکان را می‌دهد اطلاعات لازم در مورد تراکنش‌ها، آدرس‌ها و دیگر موارد را پیدا کنند.
با استفاده از این موتور جستجو، کاربران می‌توانند در مورد محتوای هر بلاک به طور جداگانه، وضعیت تراکنش‌ها و تاریخچه آنها مطالعه کنند.
آلت کوین‌ها رمزارزهایی هستند که بعد از بیت کوین ایجاد شده‌اند.
کوین ها رمزارزهایی هستند که به صورت مستقل عمل می‌کنند و بلاکچین اختصاصی دارند؛ مانند بیت کوین و اتریوم.
توکن‌ها رمزارزهایی هستند که بلاکچین اختصاصی ندارند و بر روی بستر سایر رمزارزها کار می‌کنند؛ مانند تتر.
در دنیای رمزارزها، کوین‌هایی وجود دارد که ارزش آنها با یک دارایی ثابت مانند دلار برابر است. به اینگونه کوین‌ها، استیبل کوین گفته می‌شود. برای مثال، قیمت استیبل کوینی مانند تتر، یک دلار است. استیبل کوین‌ها با هدف کاهش نوسانات بازار ایجاد شدند و بر خلاف دیگر رمزارزها که قیمت پایداری ندارند، می‌توانند از سرمایه معامله‌گران محافظت کنند (انجام معاملات در پایه بازار تتر چطور به به سوددهی بیشتر منجر می شود؟).
یکی از روش‌های تامین مالی برای پروژه‌های مرتبط با ارز دیجیتال، عرضه اولیه سکه یا ICO است. در این روش، سرمایه‌گذاران می‌توانند با استفاده از دیگر رمزارزها مانند بیت کوین یا ارزهای فیات مانند دلار، بر روی پروژه موردنظر سرمایه‌گذاری کنند و توک‌های مربوط به آن پروژه را از سوی شرکت مربوطه دریافت کنند. عرضه اولیه سکه قبل از راه‌اندازی پروژه انجام می‌شود و توکن‌های پروژه به فروش می‌رسد.
هارد فورک به تغییرات اساسی در پروتکل رمزارز گفته می‌شود؛ به گونه‌ای که آن را به 2 ارز متفاوت تبدیل می‌کند. در هارد فورک، نسخه جدید با نسخه‌های قبلی سازگار نیست. مثال بارز در این زمینه، بیت کوین کش است (فورک بیت کوین) که یکی از تغییرات اعمال شده در آن نسبت به بیت کوین، افزایش حجم بلاک‌هاست.
هارد فورک زمانی ایجاد می‌شود که برخی از ماینرها (استخراج کنندگان) تصمیم می‌گیرند قوانین جدیدی را برای رمزارز موردنظر ایجاد کنند. افرادی که با این تغییرات موافق‌اند، به فورک جدید می‌پیوندند. افرادی هم که مخالف هستند، می‌توانند از همان نسخه قبلی استفاده کنند.
در سافت فورک، یک تغییر جزئی در پروتکل رمزارز موردنظر ایجاد می‌شود که با نسخه‌های قبلی سازگار است.
به زبان خیلی ساده، هش به خروجی گفته می‌شود که از اطلاعات ورودی بدست می‌آید. الگوریتم هش، اطلاعات ورودی را در هر اندازه‌ای که باشد، دریافت کرده و یک خروجی با اندازه ثابت تولید می‌کند.
هش را می‌توان “اثر انگشت دیجیتالی” نامید که از طریق پردازش اطلاعات توسط” تابع هش” ایجاد می‌شود. این فرآیند به صورت خطی و یکطرفه صورت می‌گیرد. به این معنی که از طریق هش ایجاد شده، نمی‌توان به داده‌های اصلی (اطلاعات ورودی) دست پیدا کرد (همانطور که از طریق اثر انگشت، نمی‌توانیم انگشت را تصور کنیم و آن را بسازیم). هش بیت کوین 64 رقمی است و با صفر شروع می‌شود.
نرخ هش نشان می دهد کامپیوتر شما تا چه اندازه‌ای توان تولید دارد (سرعت انجام عملیات استخراج) و عملکرد آن چقدر است. نرخ هش یکی از مهمترین فاکتورهای انتخاب دستگاه استخراج محسوب می‌شود.
در یک شبکه همتا به همتا (P2P) دو یا چند کامپیوتر (یا شخص) با یکدیگر در ارتباط هستند، بدون اینکه شخص سومی به عنوان واسطه مورد استفاده قرار گیرد.
غیرمتمرکز بودن شاید مهمترین ویژگی بیت کوین و سایر رمزارزها باشد. با نبود مرجع مرکزی، رمزارزها نسبت به ارزهای فیات (دلار، ریال و غیره) و سایر روش‌های پرداخت، مزایای منحصر به فردی دارند. یکی از مهمترین این مزایا، عرضه پولی محدود است که به مرور زمان می‌تواند باعث افزایش ارزش رمزارزها شود (به عنوان مثال، تعداد کل بیت کوین‌ها، 21 میلیون است؛ این تعداد ثابت در طول زمان، باعث افزایش قیمت بیت کوین می‌شود).
با استفاده از کیف پول‌های دیجیتالی، امکان دریافت، ذخیره‌سازی و ارسال رمزارزها فراهم می‌شود. هر کیف پول حاوی کلید خصوصی شماست که امکان دسترسی به بیت کوین و سایر رمزارزها را برای شما فراهم می‌کند.
آدرس کیف پول، رشته‌ای از حروف و اعداد است که به عنوان شماره حساب برای معاملات رمزنگاری شده محسوب می‌شود. آدرس‌ها می‌توانند به صورت عمومی به اشتراک گذاشته شوند. هر کوین یک آدرس منحصربه‌فرد دارد که مشخص می‌کند روی بلاکچین قرار دارد. این آدرس، موقعیت مکانی است که در آن داده‌ها ذخیره شده و هر گونه تغییر در آن ثبت می شود.
برای خرید و فروش بیت کوین و سایر رمزارزها، تنهای چیزی که باید در اختیار دیگران قرار دهید، همین آدرس کیف پول است. هر بار که تراکنشی را در شبکه انجام می‌دهید، می‌توانید از یک آدرس منحصربه‌فرد و جدید استفاده کنید.
کلید عمومی یک آدرس کیف پول منحصربه‌فرد است که شامل رشته‌ای از اعداد و حروف می‌شود. عملکرد کلید عمومی مشابه شماره حساب بانکی شماست که برای دریافت رمزارز استفاده می‌شود.
رشته‌ای از اعداد و حروف که برای دسترسی به کیف پول شما استفاده می‌شود، کلید خصوصی نام دارد. در حالی که کیف پول شما توسط یک کلید عمومی نشان داده می‌شود؛ کلید خصوصی، رمز عبور کیف پول شماست که باید از آن مراقبت کنید. شما هنگام فروش یا برداشت رمزارزها به این کلید نیاز دارید، زیرا این کار به عنوان امضای دیجیتالی شما محسوب می‌شود.
زمانی که یک معامله در شبکه بلاکچین انجام می‌دهید، باید معامله را با کلید خصوصی خودتان امضا کنید. این امضای رمزنگاری شده، به شما اجازه می‌دهد که مالکیت خود را اثبات کنید.
کیف پول گرم، به نوعی از کیف پول گفته می‌شود که به اینترنت متصل است و می‌تواند یک برنامه تحت وب یا یک برنامه موبایل باشد. استفاده از کیف پول‌های گرم آسان است، اما در مقایسه با سایر کیف پول‌ها، از امنیت کمتری برخوردار هستند، زیرا ممکن است هکرها بتوانند از طریق اینترنت به این نوع کیف پول‌ها دسترسی پیدا کنند.
کیف پول سرد، یک نوع کیف پول است که همواره به اینترنت متصل نیست. برای مثال، می‌توانید چنین نرم‌افزاری را در درایو USB نصب کنید. کیف پول‌های سرد بسیار امن تر از کیف پول‌های گرم هستند، زیرا هکرها برای دستیابی به کیف پول شما، به دسترسی فیزیکی نیاز دارند.
کیف پول نرم‌افزاری یک شکل رایج از کیف پول است که در آن کلید خصوصی برای فرد در پرونده‌های نرم‌افزاری روی کامپیوتر ذخیره می‌شود (کیف پول نرم‌افزاری مانند تراست ولت).
کیف پول سخت‌افزاری یک وسیله فیزیکی، شبیه به USB است که اطلاعات مربوط به رمزارزها را در خود ذخیره می‌کند و امن‌ترین راه برای نگهداری رمزارزها محسوب می‌شود (کیف پول سخت‌افزاری مانند لجر نانو اس).
ذخیره کردن رمز کیف پول (کلید خصوصی) روی یک سند فیزیکی، آن را به یک کیف پول کاغذی تبدیل می‌کند.
ذخیره‌سازی سرد، اصطلاح دیگری است که برای یک “کیف پول کاغذی” یا “کیف پول سخت‌افزاری” استفاده می‌شود.
استخراج رمزارز به فرآیندی گفته می‌شود که طی آن، یک سری محاسباتی ریاضی برای تأیید تراکنش‌ها و تولید رمزارز انجام می‌شود.
ماینر به کامپیوتر یا تجهیزاتی گفته می‌شود که بر اساس توان محاسباتی خود، بیت کوین یا یک رمزارز خاصی را استخراج می‌کند.
هر بار که تراکنش جدیدی در شبکه صورت می‌گیرد، ماینرها، اعتبار و صحت تراکنش را بررسی و تأیید می‌کنند. برای اینکه تراکنش شما انجام شود، باید تاییدیه‌های موردنیاز را از شبکه دریافت کند.
برای انجام تراکنش در شبکه رمزارزها، کاربر باید هزینه‌ای را بابت تایید تراکنش پرداخت کند. این هزینه‌ها با توجه به وضعیت شبکه و ترافیک آن، متغیر خواهد بود. اگر بخواهید تراکنش شما سریع‌تر تایید شود، باید کارمزد بیشتری پرداخت کنید.
زمانی که گروهی از سرمایه‌گذاران تصمیم بگیرند قیمت رمزارزها را به صورت مصنوعی افزایش یا کاهش دهند، پامپ و دامپ اتفاق می‌افتد.
برخی از سرمایه‌گذاران زمانی که قیمت یک رمزارز پایین است، اقدام به خرید می‌کنند. سپس، با تبلیغات و اخبار دورغین باعث افزایش قیمت می‌شوند (پامپ) و به دیگران اعلام می‌کنند که الان بهترین زمان خرید است. بنابراین، تقاضا برای آن رمزارز زیاد می‌شود و سرمایه‌گذاران سودجو ارزهای خود در بالاترین قیمت می‌فروشند. بعد از مدتی، قیمت ها کاهش پیدا می‌کند (دامپ) و افراد بی تجربه بخشی از سرمایه خودشان را در این بازار از دست می‌دهند.
اصطلاح ATH مخفف عبارت all-time high است که کاربرد زیادی در پیگیری بازار ارز دیجیتال دارد. این اصطلاح برای توصیف شرایطی به کار می‌رود که در آن ارز دیجیتال به بالاترین قیمت خود رسیده است.
اصطلاح ATL نقطه مقابل ATH است که از عبارت all-time low گرفته شده و نشان می‌دهد که ارز دیجیتال به کمترین قیمت خود رسیده است.
اصطلاح HODL در واقع هم معنی واژه HOLD (به معنی نگه‌داشتن) در زبان انگلیسی است. این اصطلاح زمانی به وجود آمد که یکی از کاربران سایت بیت کوین تاک، پیام “من در حال هودل کردن هستم” را منتشر کرد.
I AM HODLING
در حقیقت، این کاربر به اشتباه به جای کلمه HOLD، کلمه HODL را نوشته و یک اشتباه تایپی بود. اما او به عمد این اشتباه را اصلاح نکرد. بعد از مدتی، اصطلاح هودل در جامعه کریپتو رواج پیدا کرد. بنابراین، به نگهداری بلند مدت بیت کوین و سایر رمزارزها در جامعه جهانی کریپتو، هودل می‌گویند.
اصطلاح نهنگ برای توصیف افرادی به کار می‌رود که تراکنش‌هایی با حجم بسیار بالا انجام می‌دهند و دارایی زیادی در بازار دارند. حجم زیاد معامله‌هایی که توسط وال‌ها انجام می‌شود، بر قیمت ارز دیجیتال در بازار تاثیر می‌گذارد. به طور کلی، استراتژی‌هایی که توسط افراد وال به کار می‌رود، تاثیر زیادی بر وضعیت بازار ارز دیجیتال دارد که این تاثیرات می‌توانند مثبت یا منفی باشند.
برای آشنایی بیشتر با نهنگ‌ها در بازار ارز دیجیتال، می‌توانید به مقاله نهنگ بیت کوین و تاثیرات آن در بازار رمزارزها مراجعه کنید.
ماینرها در ازای کاری که در شبکه بلاکچین انجام می‌دهند، رمزارز پاداش می‌گیرند.
پاداش اولین بلاک تولید شده در سال 2009، 50 بیت کوین بود که این پاداش هر 4 سال یکبار، نصف می‌شود. فرایند نصف شدن پاداش استخراج بیت کوین، هاوینگ بیت کوین نام دارد.
اگر تعدادی از ماینرها قدرت محاسباتی خود را در کنار هم جمع کرده و تلاش کنند تا بتوانند معاملات موردنیاز برای شروع یک بلوک جدید در زنجیره را تکمیل کنند، آنها در یک “استخر استخراج” قرار می‌گیرند. پاداش ماینرها بر اساس میزان مشارکت ماینرها، بین کسانی که در استخر قرار دارند، تقسیم می‌شود. ایده این است که قرار گرفتن در یک استخر استخراج رمزارز، شانس بهتری برای داشتن هش‌های موفق را فراهم می‌کند.
تراکنش‌هایی که در شبکه بلاکچین انجام می‌شوند، به تایید نیاز دارند. جهت اینکار، الگوریتم‌هایی وجود دارد که بر اساس آنها، ماینرها در مورد تایید یا عدم تایید یک تراکنش به توافق می‌رسند. به این نوع از الگوریتم‌ها، الگوریتم اجماع گفته می‌شود. در شبکه‌های بلاکچین، از 2 الگوریتم کلی “گواه اثبات کار” و “گواه اثبات سهام” استفاده می‌شود.
گواه اثبات کار فرآیندی است که طی آن ماینرها ثابت می‌کنند که روی حل یک مسئله ریاضی در شبکه کار کرده‌اند. هر ماینری که بتواند مسئله موردنظر را حل کند، می‌تواند بلاک جدید را به بلاکچین اضافه کند.
گواه اثبات سهام نوعی مکانیزم اجماع است که در آن، ماینرها بر اساس تعداد رمزارزهایی که دارند، انتخاب می‌شوند. به این معنی که هر چه دارایی یا سهام ماینر بیشتر باشد، شانس بیشتری برای تایید بلاک‌های جدید خواهد داشت.
اگر کاربر تلاش کند که به صورت همزمان، یک رمزارز را در 2 جای مختلف خرج کند، اصطلاح دوبار خرج کردن یا خرج کردن مضاعف را بکار می‌برند.
اگر بیش از نیمی از شبکه بلاکچین توسط فرد یا گروهی از افراد کنترل شود، امکان ایجاد اختلال در شبکه وجود خواهد داشت (تأثیرات منفی مانند متوقف کردن استخراج، خرج کردن مضاعف یا تغییر تراکنش‌ها).
ارزش بازار یا مارکت کپ از ضرب قیمت فعلی ارز دیجیتال موردنظر در تعداد کل ارزهای در گردش بدست می‌آید. رمزارزها بر اساس ارزش بازار رتبه دهی می‌شود. ارزش بازار ارز دیجیتال موردنظر را می‌توانید در سایت coinmarketcap بررسی کنید. برای مثال، در حال حاضر مارکت کپ بیت کوین، حدود 220 میلیارد دلار است و در رتبه 1 در بین رمزارزهای دنیا قرار دارد.
صرافی بستری است که از طریق آن می‌توان به خرید و فروش بیت کوین و سایر رمزارزها پرداخت و این ارزها را با یکدیگر و بین اشخاص مبادله کرد (به صورت آنلاین). صرافی‌ها می‌توانند در ارائه انواع رمزارزها و کارمزد آنها، متفاوت باشند.
برای خرید و فروش رمزارزها می‌توانید از صرافی خارجی مانند بایننس و صرافی داخلی مانند جیبی ارز استفاده کنید (جهت استفاده از صرافی‌های خارجی، مسئله تحریم‌ها و احتمال بسته شدن حساب کاربران ایرانی را در نظر بگیرید).
احراز شناخت مشتری (Know Your customer) برای توصیف قوانینی به‌کار می‌رود که طبق آنها، فروشنده باید اطلاعات کاملی از هویت خریدار داشته باشد. این اطلاعات برای تایید و احراز هویت کاربران استفاده می‌شود و در تراکنش‌های با حجم زیاد ضروری است.
اصطلاح فومو از حروف اول عبارت “fear of missing out” گرفته شده که در زبان فارسی به معنای “ترس از دست دادن” است. این اصطلاح برای افرادی استفاده می‌شود که با بالا رفتن ارزش بعضی از سرمایه‌ها، بدون درنظر گرفتن شرایط و از روی هیجان اقدام به خرید می‌کنند تا از بقیه سهامداران عقب نیافتند.
همچنین زمانی که فرد سهمی را نمی‌خرد و ارزش آن سهم بالا می‌رود، احساس جا ماندن و آزردگی به او دست می‌دهد که به آن فومو می‌گویند. به‌طور کلی، احساسات و هیجاناتی که باعث می‌شوند یک سهامدار در مواقع بالا بودن قیمت‌ها تصمیمات نادرستی بگیرد، فومو نام دارند.
در بین کاربران ارز دیجیتال، به افرادی که همیشه حس بدبینی نسبت به قیمت ارزها دارند و روند بازار را رو به پایین پیش‌بینی می‌کنند، خرس گفته می‌شود. بر همین اساس، اصطلاح bearish هم به وجود آمده که از کلمه bear گرفته شده و به همان حس بی اعتمادی در بازار اشاره می‌کند.
این اصطلاح با توجه به شکل شاخ‌های رو به پایین خرس هنگام مبارزه به وجود آمده است (بازار نزولی).
بازار خرسی به بازاری گفته می‌شود که درآن قیمت‌هاثابت هستند یا اینکه روندی رو به پایین دارند. در این وضعیت کاربران نسبت به خرید و فروش ارزها اطمینان کافی ندارند.
تله خرسی در اثر نفوذ برخی از سرمایه‌داران در روند بازار به وجود می‌آید که طی آن قیمت‌های ساختگی به کاربران نشان داده می‌شود تا آنها معامله‌های خود را بر اساس این قیمت‌های غیر واقعی انجام دهند.
این تله به این صورت است که در تحلیل تکنیکال، سیگنالی نادرست ایجاد می‌شود که سیر صعودی بازار را از دید کاربران دیگر پنهان کند.
کاربران با توجه به این تحلیل تکنیکال نادرست، از روند رو به افزایش قیمت‌ها آگاهی ندارند و تصور می‌کنند که بازار روند نزولی دارد. در نهایت، این وضعیت به سود سرمایه‌گذرانی تمام می‌شود که به طور نامحسوس این تغییرات را ایجاد کرده‌اند.
به کاربرانی که همواره نسبت به بالا رفتن ارزش سرمایه‌های خود امید دارند و نسبت به بازار و قیمت‌ها خوشبین هستند، گاو می‌گویند.
با توجه به این اصطلاح، کلمه Bullish هم مورد استفاده قرار می‌گیرد که ریشه آن کلمه Bull هست و به افکار مثبت در مورد ارزها و انتظار بالا رفتن قیمت اشاره دارد.
مانند اصطلاح بازار خرسی، این اصطلاح با توجه به شکل شاخ‌های رو به بالای گاو هنگام مبارزه به وجود آمده است که در بازار هم به همین منظور استفاده می‌شود (بازار صعودی).
در صورتی که بازار روند صعودی داشته باشد، سرمایه‌گذاران با اطمینان خاطر معامله انجام دهند و امید به افزایش قیمت‌ها وجود داشته باشد، بازار گاوی ایجاد می‌شود.
این تله هم مانند تله خرسی، سیگنال نادرستی است که در تحلیل تکنیکال ایجاد می‌شود با این تفاوت که در تله گاوی، روند نزولی بازار از دید سرمایه‌گذاران پنهان می‌ماند تا آنها متقاعد شوند که بازار به حالت صعودی خود بازگشته است. در نتیجه، کاربران در حالی که از سیر نزولی قیمت‌ها آگاهی ندارند، به معامله‌های خود ادامه می‌دهند که در بیشتر مواقع به ضرر آنها منجر می‌شود.
سورس : https://wallex.ir/
