ادامه پست قبل:
ما در پست قبل به این اشاره کردیم که آدم ها از لحاظ ژنتیکی متفاوتن و خب همین باعث تفاوتی اجتناب ناپذیر و گسترده در خصوصیات رفتاری و مخصوصا طرز فکر و حتی یادگیری میشه. به طور مثال گفتم که میتونید کلمات و مفاهیم رو از تعدادی از دوستاتون بپرسین و اگه با دقت به گفته هاشون گوش بدید متوجه تفاوتای عجیبی میشید.
اما سوال اصلی اینجا پیش میاد که، توی جامعه ای که هرکسی کلماتش معنی خودشو داره، چطور میشه گفتمانی شکل بگیره؟ چطور میشه اتحادی و دوستی ای شکل بگیره؟ چطور فضای عاطفی بین دوتا دوست میتونه بوجود بیاد درحالیکه حتی مفهوم کلمه ی "دوستی" واسه هرکسی فرق داره با کسی دیگه.
نظرشما چیه؟ شما چقدر موافقید با این قضیه؟ و آیا با من موافقید که همین تفاوت ها باعث و ریشه ناپایداری ها در رابطه و بعضی اوقات اختلافات بین آدم ها میشه..؟
باواقعیت روبرو شو facethetruthh
