رئیس خوب

حالت اول توی اون سیستم که پُست قبل راجع بهش بحث شد رو درنظر بگیرید.

رئیس ای کارآمد و کارگران نافرمان و سرکش باشند...

حالا ازتون میخوام به دست راست‌تون(اگر مثل من چپ‌دست هستید به دست چپ‌تون) نگاهی بندازید و واسه یه لحظه سعی کنید به یاد بیارید که چطور راست‌دست (یا چپ‌دست) شدید. (و چرا برعکسش اتفاق نیفتاده؟)

آیا توی این دوتا مسئله، ارتباطی میبینید؟

  اگر فرض کنیم مغز ما نقش یک رئیس کارآمد و خوب رو بازی می‌کنه، میتونیم تصور کنیم که درکودکی(یا حتی نوزادی) که دست های ما مهارت کافی رو نداشتند، چقدر کارکردن با دست هامون واسمون سخت بوده و حتی باعث آسیب رسیدن به بدن‌مون (کل سیستم) می‌شدن. (مثلا ممکن بود با کارد دستمون رو بِبُریم و...)‌. اما این قضیه به مرور زمان بهتر شده، و الان دست های ما به خوبی از بدن‌مون محافظت می‌کنند.

خلاصه داستان اینکه این یک حالت سالم و معمول یک سیستم هست که با مکانیزم تکامل درطول زمان میتونه بهتر بشه؛ تنها این آزمون و خطا و قابلیت سازگاری پیدا کردن هست که میتونه برای کل سیستم سازنده باشه. هرچند داشتن یک رئیس خوب هم مهمه!

سقوط‌در‌چرخه‌ای‌بی‌پایان (Falling_into_An_infinite_Loop)