GAME IS OVER!
کی میخوای بپذیری که بازی دیگه تموم شده؟
این سوال ممکنه یه وقت‌هایی اصلا خودش جواب باشه. فرض کنید که شما توی یه اتوبانِ فرضی در حال حرکت بودی و یه دوربرگردان رو دور زدی. حالا توی مسیرت چه زمانی میرسه که متوجه میشی این مسیر رو اشتباه رفتی؟ اصلا سوال اصلی اینه که اگه به فرض توی جاده زندگی یه مسیر رو اشتباه بریم، دقیقا از کجای اون مسیر اشتباه رفتیم؟ از اولش؟ یا آخرش؟ آیا تفاوتی میکنه که از کِی بوده که اشتباه رفتیم؟ من باور دارم که بعضی وقتها نه! فرقی نداره! (بیاید مخالفت‌تون رو توی کامنت ها بگید، راجع بهش بحث می‌کنیم، البته بشرط خوندن کامل این پُست!).
من باور دارم اگه توی مسیر درست حرکت کنی، حتی اگرم اشتباهی داشته باشی، چون کل مسیرت درسته، اون هم اشتباه حساب نمیشه. مثلا کسی که با چیزای بازیافتی داره آثار هنری می‌سازه، حالا هرچقدرم اشتباه کنه، اشتباه نیست! یا مثلا کسی که آشپز باتجربه و حرفه ای باشه اگرهم نمک زیاد توی خوراک ریخته باشه یا حتی کسی خراب کاری کرده باشه، اون میتونه درستش کنه. و...
حالا برعکسشو هم ببینیم. مسیری که از اولش اشتباهه هرچقدرم توش سعی کنی کار درست رو انجام بدی بازهم به جایی نمیرسه و کلّیت قضیه رو نمیشه درست کرد!
یا کسی که زندگیشو با لاتاری بُردن، گره زده و همه ی زندگیشو روی اون بسته، حتی اگرهم اون لاتاری رو ببره(!) نمیتونه ماشینِ خرابی که از زندگی واسه خودش سرهم بندی کرده رو تا ابد سالم و روشن نگه داره و یه جا بلاخره گندش در میاد.
حالا بعضی از شما شاید این فکر توی ذهنتون بیاد که منفی در منفی مثبت میشه و اینها. شما فرض کن کسی که کلا از اول مسیر اشتباه رفته(منفی) حتی توی اون مسیرش یه جا رو اشتباه بره(منفی)... آره! بطور مقطعی موافقم که به نفعش تموم میشه توی اون لحظه! اما احتمالا با من موافقین که وقتی از اشتباه بودن مسیرش آگاهی نداشته باشه، خب چطور میتونه درستش کنه؟ سوال اصلی اینجا پیش میاد که خب اصلا چی رو اشتباه و چی رو درست می‌بینه؟
من این داستان رو اینطور می بینم که هرجای این چرخه ایراد پیدا کنه، کل اش تحت تاثیر قرار می‌گیره و به شکل یک چرخه‌ی معیوب درمیاد! حالا فرقی نداره کجا
سقوط‌در‌چرخه‌ای‌بی‌پایان (falling into an infinite loop)
