یه کلمه توی انگلیسی هست به اسم invaluable که میدونیم valuable یعنی ارزشمند اما in که پشت یه صفت بیاد معمولا منفیش می‌کنه و قاعدتا باید بشه بی ارزش یا فاقد ارزش. اما...
خب داستان اینجا جالب میشه که این صفت منفی نمیشه که هیچ، برعکس به شکل خیلی مثبت تر در میاد. یه جورایی معنیش فوق‌العاده ارزشمند و مثلا چیزی که واسش نمیشه ارزش تعیین کرد، میشه. خلاصه خود این کلمه یه دنیایی معنی توش نهفته هست که من رو به فکر واداشت.
همچنین یه صفت دیگه هم هست به همین شکل، priceless که معنی میده بدون قیمت، غیرقابل قیمت گذاری. و کاملا معنی مثبتی داره.
حالا سوال اینه، چه چیزی رو آدما invaluable می‌دونن ؟
فرض کنید شما مسئول یک موزه هستید(البته موزه های خارج کشور!) و بطور اتفاقی، یه پسر‌بچه بطور کاملا تصادفی باعث شکستن یک کوزه ی با قدمت 3500 سال میشه.(!!!) خب در این مسئله شما چاره ای ندارید که مبلغی رو به عنوان خسارت از اون خانواده بگیرید. اما خب چیزی که هست اینه که اکثر چیزای تاریخی فاقد ارزش و قیمت هستند!
ببینید مسئله به این سادگیا نیست، وقتی به یه شئ که invaluable هست، بخواید قیمت نسبت بدین، به محض قیمت گذاری، عملا اون رو بی ارزش می‌کنین! چون چیزی که فوق‌العاده باارزش باشه، پس غیر قابل قیمت‌گذاری و چون غیر قابل جایگزین هست، پس منطقیه غیر قابل فروش باشه. مثلا یه چالش همیشگی که وجود داره اینه که قیمت جان یک انسان چقدر هست. ارزش یک اثر هنری چقدره؟ یه فیلم چقدر باید بفروشه و واقعا حق تولید کننده‌هاش چقدره؟ آیا محیط‌زیست و منابع طبیعی قابل ارزش‌گذاری هستند؟ یادگاری قدیمی یک خانواده که از نسل ها قبل بهشون به‌ارث رسیده چطور؟ و...
این ماجرا وقتی جالب تر میشه که یه وقتایی بعضی‌ها از این قاعده استفاده می‌کنن و یک شئ تقلبی و معمولی رو به اسم یک شئ invaluable جا میزنن و با قیمت زیاد میفروشن! خب چطور این حالت قابل تشخیص هست؟ باید آگاهی داشت شئ ای که invaluable هست غیر قابل قیمت گذاریه. و صاحب اون به خوبی می‌دونه که غیرقابل فروشه. پس چرا یکی پیدا میشه که بخواد بفروشتش؟
سقوط‌درچرخه‌ای‌بی‌پایان(Falling_Into_An_Infinite_Loop)
