ما آدم ها هر کدوممون یه لذت ها و یه آلامی داریم. از یه چیزایی خوشمون میاد و باهاشون کیف میکنیم و در مقابل از یه چیز هایی هم بدمون میاد و بعضا شاید تنفر داریم. به اطرافمون که نگاه کنیم می بینیم هر کسی در زندگی اش لذت ها و رنج هاش با اون یکی فرق میکنه! گرچه گاهی فرق ها سانتی متری و میلی متری میشه ولی چیزی که مسلمه وجود این فرقه! پس میشه گفت هر آدمی لذت ها و رنج های خودش رو داره!
دقیق تر که بخوایم نگاه کنیم میشه لذات و آلام افراد رو سطح بندی کرد. اگه کمی دقت کنیم می بینیم که بعضیا با خوشی های صرفا دنیایی خوش هستند و فقط مشغول اون ها هستند. سرزنشم نکنید که دارم نگاه عاقل اندر سفیه میکنم و خود رو بزرگ و دیگران رو حقیر میکنم! نه بابا ما داریم کلی حرف می زنیم. آره بعضیا لذت هاشون و درد هاشون صرفا دنیاییه، انتهای لذت طرف اینه که یه غذای خوب بخوره و از گشنگی به عنوان بد ترین رنج زندگی اش یاد میکنه! این طور آدمی حتی حاضره برا یه لقمه نون آبروی خودش رو هم فدا کنه!
اگه یکم لولومون رو بیاریم بالا یه سری ها هستند که یه سطح بالاتر هستند! کسایی که چیزایی مثل آبرو و شرف براشون اهمیت داره و فقط فکر شکم نیستند! اینا یه سطح از قبلیا بالاتر هستند و حاضر هستند برای آبروشون از شکمشون بگذرند! خیلی از آدمای فقیر هستند که حاضر به گدایی نمیشند ولی شکمشون از طعام و شراب خالیه! این جاست که فرق این عده با بقیه روشن میشه! فدا کردن شکم برای هدفی والاتر یه نوع ایثاره اما خوب شایدم ایثار نباشه چرا که بازم شخص به فکر آبروی خودشه! ولی به هر حال چیزی که یقینیه اینه که این آدم با قبلی خیلی فرق داره! این یکم بیشتر میفهمه! اگر به این آدم بی ادبی کنی و احترامش رو بشکنی با هیچ طعام و شرابی براش جبران نمیشه! و از همه مهمتر اینکه اگر این آدم رو بذاری کنار اولی، همیشه شاهد دعوا و منازعه هستی چرا که دو نفر با دو سطح متفاوت از لذات و آلام رو کنار هم گذاشتی و هر کس دنبال مطلوب خودشه و این طوریه که نزاع ایجاد میشه!
دسته ای دیگه از افراد هستند که واقعا خیلی با قبلیا فرق دارند! آدمایی که حاضرند از آبروشون بگذرند ولی نه به خاطر شکم خودشون! آدمایی که حاضرن جونشون رو بدن ولی نه برای دنیای خودشون! آره کسایی که یه سطح والا در لذات و آلام دارن و اون ها بندگان واقعی و مخلص خدا هستند. ما هر چقدر هم سر خودمون بزنیم و مسلمانی خودمون رو مسخره کنیم و مسلمون ها رو بی فرهنگ و عقب مانده توصیف کنیم - که یقینا چنین نیست - باز هم وجدانمون آسوده نیست که چرا ما اسم خودمون رو در برابر چنین آدمایی مسلمون گذاشتیم! از حرف اصلی دور نشیم! آره این دسته آدمایی هستند که واقعا مسلمون هستند و دنبال رضایت کسی غیر خودشون هستند و اون کسی نیست جز خدای متعال! شاید کم باشن ولی یه دونشون وقتی میره و جونش رو میذاره کف دستش و وقتی شهید میشه و پیکر تیکه تیکه اش بر می گرده، به اندازه دنیایی از مال و آبروی دسته اول و دومی ها اثر میذاره! یادمون نرفته که چند ده میلیون ایرانی برای تشییع جنازه سردار عزیزمون اومدن!
خسته تون نکنم حرف اصلی اینه که تو ارتباطاتمون باید این سطح لذات و آلام رو در نظر بگیریم! اگر با کسی دوست شدیم که سطحش با ما فرق داره باعث آزار خودمون و خودش میشیم! همش بحثمون میشه و نمی دونیم از کجا خوردیم ولی درست مشکل همینه که سطح بندی رو رعایت نکردیم! یکی از مهم ترین این روابط ازدواجه! باید حواسمون باشه با کسی ازدواج نکنیم که سطح لذاتش با ما فرسنگ ها فاصله داره.
خدا حفظ کنه استاد عزیز ما رو که یک سالی خدمتشون بودیم. ایشون استاد واقعی کلام و فلسفه بودن و منششون برای امثال من یه دنیا درس بود. حاج آقای نیازی عزیز که درس کلام رو خدمت ایشون بودیم در اصفهان. ما خیلی بی توفیق بودیم که تلمذ ایشون رو از دست دادیم و از خدا میخوام دوباره روزی، ولو یک لحظه تدریس ایشون رو نصیب ما بکنه.
حرفی که زدم بخشی از توصیه ایشون در یکی از جلسات درس بود که برای بنده واقعا مفید بود. ان شاء الله خدا ما رو از همون اول تو مسیری که درسته قرار بده و نذاره سال ها در مسیر اشتباه قدم بزنیم و از صواب دور بشیم. گرچه دور شدن از مسیر هم حتما حکمتی داره.
