پچ آدامز دلقک نیست!

- هی پچ، بیمار ها نیاز به دلقک ندارن، اونها به دکترهایی نیاز دارن تا از مرگ نجات شون بدن!
+ همه ما یه روزی می‌میریم! وظیفه ما طولانی کردن عمر مردم نیست، وظیفه ما بهبود بخشیدن در کیفیت زندگی بیمارها ست...
...
پچ آدامز از اون دسته فیلم هاییِ که علاوه بر علاقه شخصی‌م به رابین ویلیامز، بخاطر مضمون جالبش، هربار که از تلویزیون پخش میشه، برای بار هزارم نگاهش میکنم...
این فیلم سرتاسر یه پزشک واقعی رو نشون میده، پزشکی که بخاطر روپوش سفید و پیشوند دکتر و مدرک تحصیلیش، فراموش نمیکنه که اونم یه انسان ِ درست مثل بقیه! پزشکی که خودش رو بالاتر از بیمارش نمی‌بینه... از بیمارش چیزهای جدید یاد میگیره و انسانیت رو قبل از تئوری های از پیش تعیین شده کتاب ها قرار میده...
به نظرم خیلی قشنگه، رفتار های پچ توی این فیلم نشون میده خندیدن و روحیه خوب تا چه حد در روند درمان موثره، به قول خودش: فرق یه دکتر با یه دانشمند توی برخورد داشتن با آدمهاست و چقدر مهمه ک یه دکتر پیش از اینکه پزشک خوبی باشه انسان خوبی باشه، با مریض هاش ارتباط روحی برقرار کنه و به اونها احساس امنیت و آرامش بده...
یه بیمار به هیچ چیز به اندازه آرامش و روحیه نیاز نداره و چه کسی بهتر از یه دکتر و یا پرستار می‌تونه بهش کمک کنه؟!
اما خیلی وقتها درست برعکس میشه!
چند وقت پیش توی همایش یکی از موسسات کنکوری شرکت کرده بودم که یکی از سخنران ها با افتخار گفت تا رتبه هاتون میاد همه شما رو خانوم دکتر و آقای دکتر صدا میکنن. کاری به از بیخ غلط بودن این جمله و بحث مافیای کنکور بودنش ندارم؛ صرفا می‌خوام بگم خیلی از این جمله بدم اومد...! دکتر؟ پزشک؟ مگه آدم با یه رتبه می‌تونه پزشک بشه؟ مگه هرکسی رتبه ی برتری بدست بیاره الزاما قراره پزشک خوبی هم بشه؟! مخصوصا تو جامعه ای که خیلی ها به اجبار خانواده و یا تحت تاثیر جو جامعه وارد عرصه پزشکی میشن...
این روزها خیلی ها پزشکی رو فقط بخاطر پول و جایگاه اجتماعی و پرستیژش میخوان... خیلی ها حتی نمیدونن قراره چه واحد هایی رو پاس کنن و وارد دانشگاه میشن... این روزا اینقدر ک آدم ها رتبه خوب رو لازمه ورود به پزشکی میدونن، انسانیت و شرافت و احترام به بیمارها رو مهم نمی‌بینن...
میدونین بعدش چی میشه؟!
سیستم ما خیلی از اوقات پزشک هایی رو تحویل جامعه میده که خودشون رو بالاتر از بیمار میدونن،
ولی خب اگر بیماری نباشه، باز هم پزشکی در همچین جایگاهی باقی مونه؟! :))

پ.ن: هدف از نوشتن این متن توهین به پزشک ها یا زیرسوال بردن زحماتشون نیست، صرفا برای دوستانی نوشتم که قراره در آینده وارد این عرصه مهم بشن.