شما را نمی‌دانم اما برای من خیلی پیش آمده که از نقش‌های نسبتا تکراری بازیگران مورد علاقه‌ام گاهی خسته شوم و دلم بخواهد آنها را در کاراکتری متفاوت و خلاف عادت ببینم. آل پاچینوی بزرگ که همین چندروز پیش تولد 80 سالگی‌اش را پشت سر گذاشت، بدون شک یکی از بهترین بازیگرانی بوده که از دیدن هنرنمایی‌اش در هر فیلمی حوصله آدم سر که نمی‌رود هیچ بلکه تا آخر مجذوب می‌ماند؛ چراکه همیشه استایل خاص خودش را دارد و تقریبا کاراکترهای زیادی را مثل تونی، مایکل کورلئونه،کارلیتو و جان میلتون یا همان شیطان معروف را در تاریخ سینما ماندگار کرده است.
اما در این پست می خواهم دو فیلم کمتر دیده شده با بازی متفاوت و رمانتیک آل پاچینوی دوست داشتنی را معرفی کنم که تماشایش خالی از لذت نیست.
فرانکی و جانی فیلمی است با بازی متفاوت آل پاچینو و میشل فایفر که هردو در صورت زخمی هم مقابل یکدیگر بودند. اما تفاوت اصلی اینجاست که ما در فرانکی و جانی با یک داستان کاملا ساده و عاشقانه و بدور از کوکایین و اسلحه و آدم‌کشی طرف هستیم. فرانکی پیشخدمت رستورانی است که تقریبا از داشتن هرگونه رابطه صمیمی و عاشقانه در زندگی دوری می‌کند و به تنهایی و کار در رستوران عادت کرده است. جانی در فیلم همه تلاشش بر این است که فرانکی را به دنیای فانتزی و رمانتیکی که هر زنی ممکن است آرزویش را داشته باشد برگرداند. سکانس های این فیلم به شدت صمیمانه و رمانتیک است و قرار نیست هیچ اتفاق بدی در طی داستان رخ بدهد. پس با دید کاملا باز و خیال راحت به تماشای این فیلم جذاب بروید و لذت ببرید.
و اما از بهترین های خود من! وحشت در نیدل پارک (یا همان پارک تزریقی‌ها) داستان بابی و هلن است که در منهتن عاشق یکدیگر می‌شوند. نکته غم انگیز و یا حتی تراژیک ماجرا این جاست که بابی معتاد هرویین است و خیلی زود هم هلن بخاطر علاقه زیادش به بابی و نهایتا در کنار او بودن، درگیر هرویین و مواد مخدر می‌شود. حالا هردو گرفتار هرویین و از روی بی پولی و بخاطر چند گرم بیشتر مواد، دست به هر کاری می‌زنند اما این وسط عشقشان هنوز در جریان است. فیلم سکانس‌های تکان دهنده و بسیار زیبایی دارد که قطعا تا آخر داستان دستش را در یقه شما فرو برده و رها نخواهد کرد.
امیدوارم از تماشای این دو فیلم نهایت لذت را ببرید.
