مدت زیادی بود که تو این زمینه دنبال یک متن خیلی خلاصه می گشتم و پیدا نکردم. تصمیم گرفتم چیزهایی که خوندم رو خلاصه کنم و در اختیار بقیه هم قرار بدم.
تعریف سرمایه گذار
به شخصی گفته می‌شود، که دارایی خود را در یک پروژه با هدف بازگشت اصل سرمایه + سود قرار می دهد.
انواع سرمایه گذار
1. سرمایه گذار فرشته
معمولاً به دنبال پروژه‌های کارآفرینی سودده هستند؛ نمی‌توانند صاحب بیش از 30 درصد سهام یک استارتاپ باشند. سرمایه‌گذاران انجل برای سرمایه‌گذاری به صورت شخصی و مستقیم اقدام می‌کنند و معمولا از تمامی فرایندهای مالی شرکت آگاه بوده و حق امضا دارند. آنها عجله ای در بازگشت سرمایه خود نداشته و معمولا یک بازه 3 تا 8 ساله را برای خود در نظر می‌گیرند.
2. سرمایه گذار خطرپذیر
سرمایه‌گذاران شراکتی در سود و زیان کسب‌و‌کارهای کوچک شریک می‌شوند. این افراد در همان ابتدای کار یک قرارداد مالی با شخص کارآفرین منعقد می‌کنند و در این قرارداد به آنها متذکر می‌شوند که در ازای حمایت مالی و سرمایه‌گذاری، به طور کامل یا به صورت درصدی در سود و زیان شرکت دخیل می‌شوند.
3. بانک ها
به طور مستقیم در سود و زیان دخالت ندارند. سود کارآفرینی مختلفی دارند. برای استفاده از سرمایه بانک لازم است تا تمامی مراحل کارآفرینی برای آنان اثبات شود و در برخی موارد فرد باید در آن بانک سپرده گذاری کند.
4. سرمایه گذار داوطلب
نحوه دخالت این سرمایه گذاران به صورت توافقی با تیم انجام می شود. اکثرا ترجیح می دهند تا درصدی از هزینه پروژه را تقبل کنند. (برای پروژه های سنگین که نیاز به تجهیزات گران است ایده آل است.)
5. سرمایه گذار خانوادگی
رفاقتیه دیگه. یا به صورت سود یا به صورت نتیجه نهایی پروژه شریک می شوند.
تعریف سرمایه گذاری
سرمایه‌گذاری به معنی گذاشتن پول در یک پروژه با انتظار سود از آن است.
انواع سرمایه گذاری
1. سرمایه گذاری مالکیتی
سرمایه گذار در ازای تخصیص اعتبار به پروژه، مالکیت بخشی از آن را بر عهده می‌گیرد.
2. سرمایه گذاری اعتباردهی
بیشتر شبیه قرض دادن پول به یک پروژه است و در قبال آن تنها سود یا هزینه مربوط به سرمایه‌گذاری خود را دریافت می‌کنید. در این روش، سرمایه‌گذار متعهد می‌شود که اعتبار لازم برای انجام پروژه را در نظر بگیرد و در نهایت پس از تولید محصول و ارائه آن به بازار، پول اولیه خود را به همراه سود آن دریافت می‌کند. (بانک ها و پارک های علم و فناوری معمولا از این روش استفاده می کنند.)
3. سرمایه گذاری شراکتی
تقریبا شبیه مالکیتی است یعنی وظیفه تأمین بودجه پروژه بر عهده سرمایه‌گذار است و در ازای آن درصدی از سهم استارت آپ را به خود اختصاص می‌دهد. تفاوت این روش با سرمایه‌گذاری مالکیتی در این است که در روش شراکتی، تنها تا 45 درصد از سهام به سرمایه‌گذار اختصاص می‌یابد و مالک اصلی پروژه، همان کارآفرین و گروه راه‌اندازی استارتاپ هستند. (شتاب دهنده ها معمولا از این روش استفاده می کنند.)
