تابلوی معدنچیان (دهۀ ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰) اثر کِته کُلویتس (۱۹۴۵-۱۸۶۷) روایتی است از رنج معدنچیان.
کلویتس همچنین کوشیده بود تصویرگر رمان ژرمینال امیل زولا و راوی رنج‌های معدنچیان باشد. از جمله با اثر مطالعۀ جزئیات، صحنه‌ای از ژرمینال (۱۸۹۲/۹۳)
زولا در رمانش در توصیف عصیان کارگران معدن نوشته بود: «در ژرفای نزدیک به ششصد متری زیر زمین تخم عصیانی بارور می‌شود...»
و چنین بود که جمعیت کارگر حاضر در تشییع پیکر او در سال ۱۹۰۲، فریاد زدند: «ژرمینال، ژرمینال»
اما نقاشی که با معدنچیان زیست و رنج آنان را از نزدیک دید، ونسان ون‌گوگ (۱۸۹۰-۱۸۵۳) بود که در جوانی در کسوت مبلغ مذهبی به میان معدنچیان زغال‌سنگ در معدن مارکاسه در شهر بوریناژ بلژیک رفت. جایی که با دیگر کارگران این معدن به اعماق ۷۰۰ متری زمین می‌رفت تا چیزهایی را ببیند که در نامه‌هایش به برادرش تئو شرح داده است.
تابلوهایی چون معدن زغال در بوریناژ (۱۸۷۹)، معدنچیان در برف زمستان (۱۸۸۳) و همسران معدنچیان کیسه‌های زغال را به دوش می‌کشند (۸۳-۱۸۸۲) حاصل آن سال‌هاست.
#معدن_طبس
#هنر_مردمنگار
#نشر_مردمنگار
