مهندسی همیشه به پل‌ها، آسمان‌خراش‌ها و ماشین‌ها محدود نبوده است؛ بلکه هنر حل مسئله و ساختن جهانی بهتر است. اما آیا زمان آن نرسیده که مهندسی را فراتر از سازه‌های فیزیکی ببینیم؟
تصور کنید رشته‌هایی در دانشگاه تدریس شوند که به جای بتن و فولاد، با احساسات، امید و سلامت انسان‌ها سر و کار داشته باشند. مهندسی حال خوب، جایی که متخصصانش، دل‌های خسته را ترمیم کنند و اندوه را از چهره‌ها پاک کنند. مهندسی ذهن‌های بی‌قرار، که راهی برای ترمیم فکرهای درگیر و خسته بیابد. مهندسی لبخند، که طراحی دقیق‌ترین منحنی شادی را روی لب‌های مردم بر عهده بگیرد.
مهندسی که بتواند نفس‌های به شماره افتاده یک مادر پیر را آرام کند، زخمی را که دیده نمی‌شود اما عمیق‌ترین دردها را دارد، درمان کند. مهندسی که وجدان‌های فراموش‌شده را بیدار کند و شکاف‌های عمیق میان انسان‌ها را پر کند.
شاید روزی چنین رشته‌هایی در میان علوم قرار بگیرند، و شاید آن روز، دنیا بیشتر از هر زمان دیگری به یک گلستان شبیه باشد.
پنجم اسفند، روز مهندس مبارک!
