بازگشت از مهاجرت غیرقانونی، تنها به معنای برگشت به کشور مبدا نیست؛ بلکه با خود چالشهای جدی روانی و اجتماعی به همراه دارد. بسیاری از این افراد با تجربههایی چون تبعیض، خشونت، سوءاستفاده، محرومیت اقتصادی و از دست دادن شبکههای حمایتی روبهرو بودهاند. نتیجه چنین تجربههایی میتواند اضطراب، افسردگی، انزوای اجتماعی و بیثباتی معیشتی در دوران پس از بازگشت باشد.
در این شرایط، مددکاران اجتماعی نقش محوری در فرایند بازتوانی ایفا میکنند. آنها با ارزیابی تخصصی نیازها، طراحی برنامههای روانی–اجتماعی، توانمندسازی اقتصادی و بازسازی شبکههای حمایتی، مسیر ادغام دوباره افراد در جامعه و خانواده را تسهیل میکنند.
توانمندسازی فردی و اجتماعی، آموزش مهارتهای زندگی، حمایت از دسترسی به منابع اقتصادی و اشتغال، و همچنین میانجیگری میان بازگشتکنندگان و نهادهای دولتی و غیردولتی، از جمله اقدامات کلیدی مددکاران است که میتواند زمینه بازگشت پایدارتر و زندگی با کیفیتتر را فراهم کند.
این مقاله نشان میدهد که استفاده از رویکرد جامع و چندبعدی مددکاری اجتماعی، برای کاهش آسیبهای روانی و افزایش ظرفیتهای سازگاری این گروه آسیبپذیر، ضرورتی اجتنابناپذیر است.
برای مطالعه کامل مقاله:
🔗 [مشاهده مقاله در سیویلیکا]
