خوشبختانه همه آدم های مذهبی بیشعور نیستند و چه بسیارند آدم هایی که بر طبق آموزه های دینی شان کارهای خوب و مفید زیادی انجام می دهند. اما با این وجود، نباید از فجایعی که بیشعورهای مقدس مآب به اسم دین و مذهب انجام می دهند، غافل شد.
همانند هر چیز خوب دیگری، زمانی که دین هم اگر به دست آدم های نابکار بیفتد، به بیراهه خواهد رفت. بیشعورهای مقدس مآب با دو مشخصه از دیگر بیشعورها متمایز می شوند:
1- بیشعورهای مقدس مآب می توانند هم از خدا و هم از شیطان برای ترور دشمنانشان یاری جویند.
2- آنها گمان می کنند وظیفه اخلاقی دارند تا تا افسرده حالی خودشان را به دیگران منتقل کنند. آنها تلاش زیادی می کنند تا همه آدم ها را هم مسلک خود کنند.
بیشعوری – خاویر کرمنت – صفحه 124
مقدس مآب ها برای منکوب کردن دیگران از کتاب مقدس استفاده می کنند و در عین حال اصرار دارند که فقط و فقط برداشت دُگم و تنگ نظرانه آنها درست است و هر کسی با آنها مجادله کند، قطعا شیطان در جلد او رفته است.
این نوع بیشعورها مهارت شگفت انگیزی در ساختن نقل و قول های من درآوردی و انتساب آنها به کتاب مقدس دارند و روی مسائلی تکیه می کنند که مومنان هرگز درباره اش سوالی نمی پرسند و بی ایمان ها هم چندان از آنها سر در نمی آورند که بتوانند اشکالی بگیرند.
بیشعوری- خاویر کرمنت- صفحه 125
برخی بیشعورها هم هستند که نسبت به سایر بیشعورها کمبودهای عاطفی بیشتری دارند. آنها مثل شوره سر می مانند که دائما به محیطی تیره می چسبند و اگر از آنجا هم به زور اخراج شوند، باز به جای دیگری می چسبند.
این افراد در جمع خانوادگی و دوستان همیشه سعی می کنند برای تسلط بر دیگران به زورگویی متوسل شوند. نوعی ترحم خواهی قلدرمآبانه و ارعابی. آنها انتظار دارند تا دیگران جانشان را نیز برای مراقبت از آنها فدا کنند.
اما اگر به آن میزانی که انتظار دارند به خواسته هایشان نرسند آنقدر تمارض می کنند تا دیگران مجبور شوند کارشان را رها و به آنها توجه کنند.
دیوانه سازی حربه این بیشعورهاست که با هوشمندی و استمرار در خواسته های غیرعقلانی، بلهوسی، نالیدن مدام و اشکال گیری دائمی انجام می شود. آنها به طور مداوم از اطرافیان گلایه دارند که هرگز برای آنها کاری نکرده اند و دیگران را به این دلیل که برای آنها کاری نکرده و وقت کافی صرفش نکرده اند، ملامت می کنند.
بیشعوری – خاویر کرمنت. صفحه 140 و 141
بیشعوری در رسانه
رسانه و مطبوعات خودخواهانه اعتقاد دارند که متولی انحصاری حقایق هستند و حقایق صرفا همان هایی‌اند که آنها پوشش می دهند.... به خاطر همین عقیده نادرست است که خود را برای حضور در حمله پلیس به قاچاقچیان، جلسات شورای شهر، دادگاه ها و یا حمله های نظامی مجاز می داند.
رسانه ها شهوت قدرت دارند. اما چون قدرت واقعی ندارند، بردن آبرو و اعتبار آدم هایی که به طور حسادت برانگیزی قدرت و اعتبار دارند، برایشان در حکم تسویه حساب و نوعی نمایش قدرت محسوب می شود.
همین امر رسانه ها را به سمت عقده گشایی سوق می دهد. بیشتر وقت رسانه را صرف خبررسانی از حواشی آدمهای مهم، یعنی آدم هایی که به نظر مهم می رسند، می شود.
بیشعوری – خاویر کرمنت – صفحه 171
گاهی مدارس هم در برآوردن نیازهای جامعه ناموفق اند. به این معنا که در خدمت امیال و خواسته های گروه های خاصی قرار می گیرد که سعی دارند تا از نظام آموزشی متمرکز، دولتی و فراگیر برای تغییر دادن جامعه بهره ببرند.
باید بپذیریم که هر کس یا هر گروهی که یک نسل از بچه ها را از آموزش و پرورش خوب محروم می کند تا به اهداف خود برسد، بیشعور تمام عیار است.
تنها راه بهبود کیفیت آموزشی، بیرون کردن بیشعورها از نظام آموزشی و بازگرداندن اهداف اصلی آموزش و پرورش، یعنی آموختن فکر کردن، خواندن و نوشته به بچه ها است.
بیشعوری – خاویر کرمنت – صفحه 168
