اختلال آلزایمر نوعی بیماری است که آسیب جدی به مغز وارد می کند. علائم آلزایمر شدید به مرور زمان باعث مختل شدن مغز و سپس از بین رفتن مداوم آن می شود. آلزایمر در سالمندان بر روی اعمال و افکار آنها تأثیر می گذارد.
علائم این بیماری موجب فراموشی حاد می شود که اغلب از زمان کهنسالی آغاز می شود. فراموشکاری موجب مختل شدن زندگی فردی و وابستگی شدید بیمار به اطرافیان می شود. درمان آلزایمر به صورت قطعی وجود ندارد. اما برخی از داروها به کاهش آن کمک می کنند. پیشگیری از آلزایمر در سنین میانسالی هم اهمیت زیادی دارد.
در ادامه به همه این موارد می پردازیم.
اختلال آلزایمر شایع ترین نوع زوال عقل محسوب می شود. این بیماری توانایی های ذهنی فرد را دچار مشکل می کند. این نوع فراموشکاری به معنای دست دادن کامل حافظه است و بیشتر در افراد بالای شصت سال بروز می کند. اختلال آلزایمر به مرور زمان ایجاد می شود و پس از مدتی پیشرفت می‌کند.
این اختلال ابتدا به دانسته ها و آگاهی های اخیر و سپس به آموخته‌های قدیمی فرد آسیب می رساند. علائم آلزایمر شدیدباعث می شود تا بیمار از انجام کارهای ساده شخصی خود باز بماند. پس از مدتی نیز توانایی های حرکتی خود را از دست می دهد. همچنین ممکن است بیمار از قدرت سخن گفتن باز بماند و حتی کارهای خطرناک از وی سر بزند.
شایع ترین علائم آلزایمر شدید
این بیماری با علائم زیر خود را نشان می دهد:
1. مختل شدن حافظه
2. ناتوانی در انجام وظایف روزانه
3. فراموش کردن زمان و مكانها
4. تغییر در نحوه سخن گفتن
5. ناتوانی در تفكر
6. تغییر کردن رفتار و خلق و خو
7. فراموش کردن مکان وسیله ها
8. نداشتن انگیزه زندگی و نا امیدی
9. افسردگی
10. اختلال در شنوایی و بینایی
11. جابه جا به کار بردن کلمات هنگام صحبت کردن و پایین آمدن قدرت یادگیری
برای پیشگیری از آلزایمر و تقویت حافظه روش های زیر توصیه می‌شوند:
1. مصرف ویتامین‌های C و E مثل توت‌فرنگی و بادام
2. مواد غذایی امگا 3 از قبیل ماهی‌های چرب، گردو و روغن زیتون
3. خوردن میوه و سبزیجاتی حاوی فلاوونوئید مانند: سیب، گندم، زغال اخته و گریپ‌فروت، مارچوبه، پیاز، کلم بروکسل، سیر، لوبیا، پیاز، نخود فرنگی و اسفناج
4. انجام بازیهای فکری
5. کتاب خواندن
6. حفظ شعر
7. گوش کردن به موسیقی
8. ورزش روزانه
9. استفاده از مایعات
با فرد مبتلا به اختلال آلزایمر در سالمندان باید با لحنی آرام صحبت کنید.
هنگامی که دچار سردرگی و اشتباهات می شوند، آنها را سرزنش نکنید.
هر چیزی که باعث ترس و وحشت بیماران مبتلا به اختلال آلزایمر می شود، باید از آنها دور شود.
با بیمار مبتلا به اختلال آلزایمر به طور مداوم صحبت کنید.
پرسیدن سوالات مختلف از بیمار هم به بهبود وضعیتشان کمک می کند.
هنگام صحبت کردن با فرد مبتلا به اعلائم آلزایمر شدید باید با او تماس چشمی برقرار کنید. در این صورت او میتواند براحتی تمرکز کند.
در محیطی کاملا آرام با او صحبت کنید. در عین حال وسایلی مثل تلویزیون و غیره را خاموش کنید تا بتواند صدای شما را بشنود.
تا جایی که امکان دارد با بیمار شوخی و مزاح بکنید ولی نباید او تمسخر کنید.
یاد آوری کارهای روزمره به بیمار مبتلا به اختلال آلزایمر هم به بهبود وضعیت او کمک می کند.
در حال حاضر هیچ درمانی قطعی و دائمی برای بیماری اختلال آلزایمر تعریف نشده است. اما با مصرف داروها می‌توان از پیشرفت این بیماری جلوگیری و از شدت تأثیرات منفی آن کم کرد. البته این داروها باید مورد تأیید پزشکان باشد. داروهایی مثل داروی آرامبخش و ضد افسردی، داروهای ضد کولین استراز از جمله ریواستیگمین، دانپزیل و گالانتامین باعث بهبود حافظه می شود. همچنین تاثیر زیادی در رفتار و اعمال بیمار می گذارد.
از سوی دیگر این داروها رفتارهای ناهنجار بیمار مبتلا به علائم آلزایمر شدید را نیز بهبود می بخشد. ممانتین نیز داروی دیگری است که در درمان آلزایمر استفاده می‌شود. این دارو از سلول های مغزی مراقبت می کنند و سبب بهبود حافظه بیمار می شوند.
با توجه به اینکه زمان تشخیص آلزایمر و نوع زندگی بیماران و نحوه مراقبت و درمان آنها با یکدیگر فرق دارد، در نتیجه مراحل پیشرفت این بیماری در افراد متفاوت است. برای اختلال آلزایمر در سالمندان سه مرحله تعریف شده است؛
علائم آلزایمر به مرور آشکار می شود که در ابتدا کمی خفیف است اما به مرور زمان بیمار را دچار مشکل می کند.
در این مرحله همه نشانه های اختلال آلزایمر ظاهر می شود و افراد را درگیر می کند. سپس توانایی تنهایی زندگی کردن را از دست می دهند و نیاز به مراقبت دارند.
در این مرحله علائم آلزایمر شدید می شود. به طوری که آسیب های زیادی بر ناحیه مغزی، ذهنی و جسمی بر فرد وارد می کند. در نهایت شخص برای ادامه زنگی به طور کلی به دیگران وابسته می شود.
