یکی از چیزهای در ظاهر بی‌اهمیتی که در اوایل کار با آن روبه‌رو شدم، تأکید زیاد کارفرما برای نوشتن گزارش کار بود. کارفرما در هر روز باید بداند شما به چه کاری مشغول بوده‌اید و از وقت خود چگونه استفاده کرده‌اید و حتی با دیدن گزارش کار روزانه شما متوجه شود که چه کارهایی در سطح توان شما نبوده و در جریان پیشرفت پروژه قرار بگیرد و یا اگر مشکلی در روند کاری پیش آید، بداند چرا و چگونه این مشکل ایجاد شده و برای حل آن چه باید کرد.
در پایان هر روز با خودم کلی غر می‌زدم و می‌گفتم "خب واضح است امروز چه کارهایی انجام داده‌ام و فردا چه کارهایی دارم. نوشتن آن چه فایده‌ای دارد؟" و واقعاً هم یادم می‌ماند اما این جریان فقط تا چهار روز اول ادامه داشت، با قرار گرفتن در جریان رودخانه‌ای کارها یک روز به خودم آمدم و برایم عجیب بود که با اینکه کلیات کارهایی که انجام داده بودم کم و بیش یادم بود اما دو چیز را به کل فراموش کرده بودم:
یک اینکه "کدام کار را در کدام روز انجام داده‌ام" و دوم اینکه "جزئیات کارها را به کل فراموش کرده بودم" جزئیات کارها چیزهایی مثل میزان وقتی که یک کار از من گرفته بود. و از آن مهم‌تر چالش‌هایی که به آن برخورد کرده بودم به کل از ذهنم رفته بودم. البته راستش را بخواهید این موضوع را 5 روز کاری بعدتر فهمیدم. در حالی که می‌خواستم تازه کارهای 5 روز گذشتۀ خودم را بنویسم، فهمیدم "ای داد بیداد، حافظه‌ام آنقدرها هم که نشان می‌داد، قوی نیست".
شمایی که الان درحال خواندن این متن هستی، شاید با خودت بگویی "نه، من حافظۀ قوی‌تری دارم و قطعاً بخاطر خواهم آورد." یا "چه اهمیتی دارد چالش‌ها و تجربیات یک کار درخاطرم بماند؟"
برای حرف اولتان فقط می‌توانم بگویم همین الان یک کاغذ بردارید و راجع‌به کارهایی که 5 روز پیش انجام داده‌اید و یا حتی غذایی که 5 روز پیش برای ناهار خورده‌اید سعی کنید بنویسید. خودتان خواهید دید که حافظه آنقدرها که ادای قوی بودن درمی‌آورد، قوی نیست. حالا ما فرض می‌کنیم شما توانستید کامل و جامع راجع به 5 روز پیش خود بنویسید اما قطعاً این کار فرصت خیلی بیشتری از شما نسبت به زمانی که قرار بود همان روز بگذارید، خواهد گرفت.
برای سوال دومی که پرسیدید، اول اینکه تعجب می‌کنم شما با این همه درایت چرا باید این سوال را بپرسید از شما بعید است اما چون نداستن عیب نیست، نپرسیدن عیب است پس برایتان می‌گویم: دقیقاً مهم‌ترین قسمت کارآموزی و حتی به نظرم در طول کار، نوشتن چالش‌ها و تجربیات بدست آمده از یک کار است. این کار باعث می‌شود چالش‌ها و راه‌حل‌هایی که برای حل آن‌ها استفاده کرده‌اید را ببینید، هم از کار خودتان لذت ببرید و هم در برخورد با یک چالش مشابه از تجربیات مکتوب خودتان استفاده کنید. به نظر من این کار مثل خلاصه برداری از یک کتاب که درحال خواندن آن هستید، می‌ماند ولی مهم‌تر از آن! در کتاب خواندن، شما درحال نُت برداری از تجربیات و نکات مفیدی هستید که شخص دیگری آن را نوشته است و شاید در بعضی از موارد تا آن‌ها را تجربه نکنید، عمیقاً آن نوشته‌ها را درک نکنید.
الان که دقیقاً 13 روز از کارآموز بودنِ من در شرکت تیزلند در کنار آقای عادل طالبی و دیگر همکاران حرفه ای و باتجربه‌شان می‌گذرد، بااهمیت بودن نوشتن گزارش کار روزانه را بیش از پیش درک می‌کنم و توصیه من به همه شما این است که از امروز شروع کنید و در پایان روز و یا حتی در پایان انجام هرکاری آن را با جزئیات در یک فایل word یادداشت کنید تا علاوه‌بر همه این مزایا چند ماه بعد خودتان را با اوایل کار مقایسه کنید و از پیشرفت‌های زیاد خود لذت ببرید.
نوشتن گزارش کار، کار بسیار ساده‌ای است و فقط کافی است با لحن خودتان جوری که مفاهیم نوشته برای دیگران هم واضح باشد، بنویسید و از همین حالا و امروز شروع به نوشتن آن کنید. اما اگر هنوز هم حس می‌کنید نمی‌دانید چه چیزهایی را چگونه باید بنویسید پیشنهاد من این است که به پست "چه چیزهایی را ، چگونه در گزارش کار خود بنویسیم؟" در لینکدین من که در آن به نکات مربوط به نوشتن گزارش کار اشاره کرده‌ام، سربزنید.
مرضیه عنایتی هفتۀ دوم کارآموزی در تیزلند
