✍️ نویسنده: مسعود قاسمی
قانون، ستون فقرات حیات اجتماعی است. جامعهای که قانون در آن درست نوشته و بهدرستی اجرا شود، مسیر توسعه و عدالت را هموار میکند. اما آنجا که قانون از منطق، نیاز زمان و فهم مردم فاصله بگیرد، به جای حل مسئله، خود به مسئلهای تازه تبدیل میشود.
قانون خوب، برآمده از واقعیتهای جامعه و منطبق بر ارزشهای الهی و انقلابی است؛ قانونی که از متن زندگی مردم برخیزد، به بهبود معیشت، امنیت و عدالت اجتماعی بینجامد و در مسیر تحقق آرمانهای انقلاب اسلامی حرکت کند. قانون خوب، نشانه بلوغ قانونگذاری است؛ محصول خرد جمعی، تخصصگرایی و صداقت در خدمت به ملت.
در مقابل، قانون بد نتیجه شتابزدگی، نگاه غیرکارشناسی یا تأثیرپذیری از منافع محدود و جناحی است. چنین قانونی ممکن است تصویب شود، اما نه در ذهن مردم مشروعیت پیدا میکند و نه در عمل دوام دارد.
یک نمونه بارز، قانون حجاب اجباری است. در شرایطی که بخشی از جامعه با اجرای اجباری آن مخالفت میکند و حتی دولت پزشکیان اعلام کرده اجرای آن را انجام نخواهد داد، روشن میشود که تصویب قانونی بدون حمایت عمومی و بدون امکان اجرا، نه تنها کارآمد نیست، بلکه ممکن است اعتبار مجلس و قانونگذاری را خدشهدار کند.
مجلس شورای اسلامی بهعنوان خانه ملت، نقش تعیینکنندهای در تمایز میان قانون خوب و قانون بد دارد. نمایندگان انقلابی در دوره کنونی، با تأکید بر عدالتمحوری، شفافیت و مردمیبودن، تلاش کردهاند قانونگذاری را از مسیر شعار به مسیر اقدام واقعی هدایت کنند.
قانون زمانی خوب است که مردم در سایه آن احساس آرامش و امنیت کنند، و بدانند که مجلس، زبان مطالبات آنان و حافظ منافع عمومی است. مجلس انقلابی، با تکیه بر روحیه جهادی و نگاه عدالتخواهانه، میتواند پرچم قانونگذاری مؤثر و مردمی را برافرازد و اعتماد عمومی را بیش از پیش استوار سازد.
قانون خوب، نه فقط نوشتهای در مصوبات مجلس، بلکه پیمانی نانوشته میان حاکمیت و ملت است؛ پیمانی برای پیشرفت، عدالت و عزت ملی.
🔗 ویژه جشنواره بهارستان ۱۴۰۴ – بخش خبرنگاران
