راهنمای ساده تابع TEXTJOIN در اکسل

تابع TEXTJOIN در اکسل
تابع TEXTJOIN در اکسل

تابع TEXTJOIN یکی از توابع متنی در اکسل است که برای ترکیب چندین رشته متنی با استفاده از جداکننده مشخصی مانند فاصله، کاما، نقطه و ویرگول و ساخت یک رشته متنی جدید استفاده می‌شود.

ساختار(Syntax) این تابع بصورت زیر است:

TEXTJOIN(delimiter, ignore_empty, text1, [text2], …)

توضیحات:

  • آرگومان delimiter: تعیین جدا کننده ادغام.
  • آرگومان ignore_empty: اگر True باشد، سلول‌های خالی را نادیده می‌گیرد.
  • آرگومان text1: رشته‌ متنی که باید ادغام شود. می‌تواند یک رشته متنی یا محدوده‌ای از سلول‌ها باشد.
  • آرگومان اختیاری [text2], …: سایر رشته‌های متنی جهت ادغام که این تابع تا 255 آرگومان متنی را پشتیبانی می‌کند.

به‌طور معمول، تابع TEXTJOIN برای ترکیب متن‌هایی که در ستون‌ها یا ردیف‌های مختلف قرار دارند و می‌خواهید آن‌ها را با جداکننده مشخصی ادغام کنید، استفاده می‌شود. این تابع می‌تواند در بسیاری از فرمول‌های متنی، مانند فرمول‌های IF و VLOOKUP، برای ایجاد نتایج ترکیبی مورد استفاده قرار گیرد.

فرض کنید یک محدوده اکسل به شکل زیر داریم:

حال می‌خواهیم شماره تلفن‌ها را با کاما جدا کرده و در یک سلول ادغام کنیم. برای این منظور، می‌توانیم از تابع TEXTJOIN به شکل زیر استفاده کنیم:

=TEXTJOIN(&quot, &quot,TRUE,C2:C5)

در این فرمول، کاما به عنوان جداکننده ویرگولی بین شماره تلفن‌ها استفاده شده است. پارامتر اول (", ") جداکننده مورد استفاده است، پارامتر دوم (TRUE) نشان می‌دهد که باید خالی‌های موجود در محدوده از نظر متنی را نادیده بگیریم و پارامتر سوم (C2:C5) محدوده شامل شماره تلفن‌ها است. نتیجه‌ی این فرمول، به شکل زیر خواهد بود:

همانطور که مشاهده می‌کنید، تمام شماره‌های تلفن در یک سلول با کاما جدا شده قرار گرفته است.

https://www.aparat.com/v/5NmRF

مزایای تابع TEXTJOIN نسبت به توابع CONCAT و CONCATENATE اکسل:

  • توابع CONCAT و CONCATENATE در نسخه‌های قدیمی‌تر از اکسل قابل استفاده بودند. اما تابعTEXTJOIN فقط در نسخه‌های جدید اکسل (2016 و بعد از آن) وجود دارد.
  • تابع TEXTJOIN، قابلیت نادیده گرفتن خالی‌ها را دارد. به عبارت دیگر، اگر در محدوده‌ی ورودی، خالی‌هایی وجود داشته باشد، این تابع آن‌ها را نادیده خواهد گرفت. در مقابل، توابع CONCAT و CONCATENATE، خالی‌ها را به عنوان یک مقدار خالی در نظر می‌گیرند و اگر در محدوده‌ی ورودی خالی وجود داشته باشد، آن‌ها را به عنوان یک مقدار جداگانه در خروجی نمایش خواهند داد.
  • تابع TEXTJOIN، قابلیت تنظیم جداکننده‌ی بین مقادیر را دارد. در مقابل، تابع CONCATENATE فقط می‌تواند مقادیر را با یک جداکننده‌ی ثابت از هم جدا کند.
  • تابع TEXTJOIN، قابلیت ترکیب مقادیر چند سلولی را دارد. به عبارت دیگر، این تابع می‌تواند مقادیر را از چند سلول بخواند و در یک سلول خروجی چیده کند. در مقابل، تابع CONCATENATE فقط می‌تواند مقادیر را از یک سلول بخواند و در یک سلول خروجی چیده کند.

در کل، تابع TEXTJOIN نسبت به توابع CONCAT و CONCATENATE ، امکانات بیشتری را دارد و قابلیت استفاده بهتری را در ترکیب مقادیر دارد.

در پایان از دیگر کاربردهای تابع TEXTJOIN می‌توان به ادغام متن‌های موجود در محدوده‌های غیرهمسان، یعنی محدوده‌هایی که تعداد سطرها و ستون‌ها یکسان نیست، اشاره کرد. با استفاده از تابع TEXTJOIN، می‌توانید متن‌های موجود در سلول‌های مختلف در محدوده غیرهمسان را به یکدیگر ادغام کنید و یک رشته متنی جدید ایجاد کنید.

منبع: سایت آموزشی اکسل‌لرن