چند مدتی بود که هر کتابی که دستم میگرفتم نصفه کاره رهایش میکردم؛ بعد از مدتی بهش سر میزدم و جسته گریختهمیخوندمش و سپس میرفتم سراغ کتاب بعدی!
هیچ دوستی بجز کوهستان به قلم بهروز بوچانی چنان من رو جذب خودش کرد که خودم رو همراه نویسنده در زندان مانوس میدیدم.
روایت خوب نویسنده و فضاسازیِ دقیقِ مهاجرت غیر قانونی از اندونزی به استرالیا و ورود به زندان مانوس و اتفاقات تکان دهنده‌ی این زندان و برخورد غیرانسانی استرالیایی ها با پناهجویان بسیار تاثیر گذار هست
هر چند ریتم کتاب کند هست (بخاطر توصیفات بیش از حد از تلخی‌های زندان) اما ارزش یکبار خواندن رو حتما داره
