راز خویشتن داری
در سال 1971 هنگامی که جنگ ویتنام وارد سال شانزدهم می شد ، اعضای کنگره کشفی کردند که مردم آمریکا را مبهوت کرد. آن ها هنگام بازدید از نیروها متوجه شده بودند که بیش از 15 درصد سربازان آمریکایی مستقر در آنجا ، به هروئین اعتیاد دارند.
این کشف به اقداماتی فوری در واشنگتن منجر شد ، از جمله ایجاد ستاد اقدامات ویژه ی پیشگیری از سوءمصرف مواد مخدر.
رابینز یکی از محققان مسئول بود. رابینز متوجه شد هنگامی که سربازان مصرف کننده ی هروئین به خانه باز میگردند ، فقط 5 درصد از آن ها ظرف مدت یک سال دوباره معتاد می شوند.
به عبارت دیگر از هر 10 سربازی که در ویتنام هروئین مصرف می کردند ، حدودا 9 نفر اعتیاد خود را کنار گذاشتند.
رابینز نشان داد که اگر تغییرات بنیادی در محیط ایجاد شود ، مسئله اعتیاد خود به خود حل می شود.
در ویتنام ، سربازان تمام روز با نشانه هایی احاطه شده بودند که مسبب مصرف هروئین بودند. دسترسی به آن آسان بود ، مدام درگیر جنگ و استرس بودند ، با دیگر سربازانی که هروئین مصرف می کردند رابطه دوستی برقرار می کردند و هزاران مایل با خانه فاصله داشتند ، اما همین که سربازی به ایالات محتده باز می گشت ، خودش را در محیطی عاری از این مسبب ها می دید. با تغییر زمینه ، عادت هم تغییر کرد.
پژوهش های ویتنام در مورد عادت های بد ، خلاف بسیاری از باورهای فرهنگی ماست.
اگر اضافه وزن دارید ، سیگاری و معتاد هستید ، در تمام طول زندگی تان به شما گفته شده که این به دلیل ضعف قوه ی خویشتن داری تان است و حتی شاید به دلیل اینکه انسان بدی هستید.
تصور این که کمی نظم تمام مشکلات تان را حل خواهد کرد ، ریشه عمیقی در فرهنگ تان دارد.
عادت های بد خود کاتالیزور هستند ، یعنی فرآیند خود را تغذیه می کنند.
احساس بدی دارید ، بنابراین هله هوله می خورید و چون هله هوله خورده اید ، احساس بدی پیدا می کنید.
تلوزیون تماشا کردن کاری می کند که احساس تنبلی کنید ، بنابراین بیش تر به تماشای تلوزیون می نشینید ، چون برای انجام کار دیگر انرژی ندارید.
رُک بگویم ، تا به حال کسی را ندیده ام که بتواند در محیطی منفی ، عادت های مثبتش را حفظ کند.
راه مطمعین تر این است که عادت های بد را از منشا حدف کنید :
تنها یک نشانه را حذف کنید ، کل عادت حذف می شود.
