طراحی مهمترین و ابتدایی ترین موضوع برای خلق یک اثر هنری است که صرفا میتواند توسط افرادی بکار گرفته شود که بصورت تجربی نیز سالها به تمارین در هر یک از سبک های موجود در بازار هنر تلاش کرده باشند و یا بهتر است اینطور بیان کنیم که شخص طراح کسی است که تمام عمر و زمان خود را خارج از حیطه مدرنیسم و پست مدرنیسم به قواعد و اصول صحیح یک سبک یا نوع از آن پرداخته باشد .
آثار هنری و صنایع دستی امروزه در بازار های جهانی دچار چالش های بسیار چشمگیر و تغییرات سلیقه ای که در اکثر موارد بیشتر دکوراتیو و بازاری بودن یک اثر هنری را شاهد هستیم که زمان صرف شده در آن نیز بسیار پایین است – بطوری که:
دیگر خبری از نگارگری و مینیاتور در بازار های هنر و مهم نیستیم .
دیگر فرش ایرانی را به قیمت های صد هزار دلار و …. خریداری نمیکنند .
دیگر شاهد زیباترین خوشنویسی در جهان و عروس خوشنویسی در بازار های هنر نیستیم .
از همه مهمتر دیگر تذهیب برای کشور ایران نیست و این هنر که ریشه طراحی فرش ایرانی بود به کشور های دیگر نسبت داده شده بطوری که گاهی علاقمندان ایرانی هم هر برگ تذهیب را از کشور های دیگر به قیمت های بالای صد میلیون تومان هم از کشور های غیر ایرانی خریداری میکنند .
چرا از هنر تذهیب مهمتر نام برده شد ؟!
– زیرا درطراحی فرش ایرانی اکثر گلها و نقوشی که استفاده میشد همه و همه گلهایی از تذهیب بود :
فرش ایرانی که هر گاه اسمی از آن میآمد – همگان متوجه بودند که از مرحله طراحی تا اتمام پروژه یک فرش ایرانی زمان و تجارب بسیار زیادی صرف آن شده است قطعا به لحاظ ارزش های قیمت گذاری نیز حائز اهمیت است .
واقعا جای تعجب است که حتی خیلی از فروشندگان هنر فرش به نقش و نگارهایی که از فرش ایرانی در دستشان است توجهی نداشته و ندارند که تمامی گلهایی که در آن فرش ها ( در تمام طرح های آن ) مشاهده میکنند همه و همه گلهایی از تذهیبو نگارگری بوده و آن را از بازارهای هنر حذف کرده اند و کاملا بی تفاوت به این موضوع مهم فقط از این ناراحت هستند که فرشهایی که بطور مثال در خارج از کشور به قیمت ده تا صد هزار دلار ( و بیشتر ) خریداری کرده بودند را حتی به قیمت های بسیار پایین تر از هزار دلار هم نمیتوانند بفروشند – و هیچ توجهی به این موضوع که هنر تذهیب و نگارگری ایران از بیشتر بازار های هنر توسط کارشناسان ایرانی حذف شده است .
بله – دقیقا هنر اصیل ایرانی که طراحی آن برای فرش های ایرانی حتی از چند ماه تا یکسال زمان را به خود اختصاص میداد همان تذهیب و نگارگری و مینیاتور بود . ( تذهیب ) به آثار مدرنی تبدیل شد که گاها خود آرتیست هم فقط یک توهم را میتواند به آن بچسباند و توضیحاتی که در باره آن میدهد در اکثر مواقع کاملا عاری از مفهوم های بصری و معنایی روشنی است که در حال حاضر شاهد آن هستیم و فقط صرفا بدلیل آنکه یک کارشناس بخاطر رسیدن به اهداف مالی و عقده های احساسی خود هنر اصیل ایران را از بازار های مهم و کلیدی جهانی حذف و بجای آن این آثار مدرن را که هیچ ارتباطی با هنر اصیل ایران که قرنها در جهت اعتلای ان زحمت کشیده شده بود جایگزین کردند .
حذف اصول اولیه یک اثر هنری ” یعنی طراحی ” ممکن است تعداد آثار خلق شده را برای یک فروشنده آثار هنری زیاد کند و یا زمان صرف شده را برای یک آرتیست کم کند و ایشان را زود تر به مادیات نزدیک کند – ودر نتیجه اینچنین شاهد محو شدن گذشته ای هزار ساله و اصیل و ریشه دار و بسیار زیبا و پر زحمت خواهیم بود .
هنرهایی مانند : نگارگری – مینیاتور – تذهیب و خوشنویسی های اصیل ابزار های بسیار بسیار مهمی هستند برای موضوع ” طراحی ” .
طراحی مهمترین و اولین موضوعی است که در نقاشی یا هر اثر هنری وابسته به گذشته و زمان صرف شده یک هنرمند یا کارشناس هنری برای شروع یک اثر هنری است که متاسفانه در دنیای امروز بیشتر سعی میکنند آن را فراموش کنند و بجای آن از سبک ها و یا واژه هایی مانند مدرنیسم یا اکسپرسیونیسم برای فروش و معرفی آثارهنری استفاده کنند و این موضوع مخاطبی را که خارج از دنیا و دانش های هنری هست را گنگ میکند و این موضوع باعث اصلی کپی برداری ها و نیز رواج دادن عدم اصالت و صداقت در اجتماعات هنری وحتی غیر هنری شده است .
به فراموشی سپردن این نوع آثار اصیل همانطور که در عکس بالا نمایش داده شده است یعنی فراموش کردن تمام زحمات و اعتلا در هنر از سال 1037 میلادی ( 416 شمسی ) تا بحال – آن هم فقط بخاطر احساسات و یا سلایق فردی بسیار اشتباه در بازار های هنری است که از سال 1384 شدت گرفت .
در حال حاضر اگر کسی دانش قواعد و اصول این هنرها را نداند و زمان گذشته او به هیچ وجه متوجه آن نشده باشد با استفاده از کلمه ” مدرن ” میتواند مخاطب خود را فریب بدهد و یک طراحی کاملا عاری از اصالت است را ارائه کند – مهمترین لازمه در خلق آثار هنری و حتی نقاشی طراحی ابتدایی و تمارین و مطالعات و زمانی است که یک هنرمند هزینه کرده است .
