آبشار هفت چشمه

.

اول مسیر که از یه بیراهه تو جاده چالوس سعی کردیم خودمونیمو به پشت تپه هایی برسونیم که همیشه از کنارشون بی توجه گذشته بودم تا به مقصدی با ساعتها فاصله برسم برای دیدن طبیعتی خاص تر،

فکر نمیکردم تجربه طبیعتیرو داشته باشم که تلفیقی از طبیعتی باشه که سالها قبل تو کوه های کرمانشاه تجربه کردم و جنگل های عباس آباد.

دیواره های بلند و قدیمی در کنار سنگهای پر از جلبک و سبز که آب از هر طرفش یه مسیر برای خودش پیدا کرده تا خودشو به رودخونه بین این بلندیها برسونه.

که گاهی عمیق میشه و تورو پایین میکشه و گاهی هم سطحت حرکت میکنه

و در انتهای تمام این تفاوت ها، یه آبشار سوزنی تو یه کنج

که تمامشون توانای این بودن که زشتی زباله و آدمهای خالی از هر مدل حسی به طبیعت، برای لحظه هایی دیده نشه

اینجا آبشار هفت چشمه لابلای تمام اون بلندیای جاده چالوسه که با عجله از کنارشون رد میشیم تا به دریا برسیم.