گیلاس ها هنوز سبز و کال بود ولی برای مهسا جذاب و خوشمزه
مسیر منو یاد باغهای اطراف شهرستانک مینداخت، یه مسیر کوهستانی که با گوشواره های گیلاس و آلبالو آذین شده بود و صدای رودخونه و خنده های گاه و بی گاه بچه ها خبر از نزدیک شدن تابستون و پناه بردن به خنکاش میداد .
روستا هنوز دست نخورده به نظر میرسه با یه مسیر پیچ در پیچ لابلای کوه های نزدیک به هم و در انتها، کوچه های خاکی و شیب های تند، و باغبونی که نوبرانه باغشو تو یه سینی بزرگ جلوی در گذاشته،
این روزا عزیزان مهاجر افغان بیشتر از من و شما اطراف این روستاها دیده میشن، برای کارهای روز مزد و میوه چینی
اولین جایی بود که تو کشورم با حال خوب میدیدمشون،
شاید بخاطر نوع کار بود، شاید هم محبت و تفاوت خوب اهالی روستا
تمام اون درختای گیلاس منو به باغی میبرد که توش بزرگ شده بودم،
یه باغ پر از میوه که تو فصل بهار توان منو برای صبر کردن و رسیدن میوه هاش میگرفت و بار درختاش، قبل از رسیدن خالی میشد ?
اینجا، درمسیر قله رندان
.
