روایتگر هستم...
من اولین باره که گوشی سامسونگ دارم... انصافا خوشم اومده ازش...فکر کنم حدود یک ماهه که خریدم. میتونم بگم که گوشی من نزدیک ترین فرد به منه، حرف های نگفته و ناگفتنی ام توشه، عکس های خوشحالی و غم هام توشه و...
این روز ها به واسطه قدم پر خیر و برکت ویروس کرونا ( برای من واقعا همش خیر و برکت بود و فقط بعد از این همه وقت، یه مدته که دارم خسته میشم )، ارتباط من با این گوشی خیلی هم بیشتر شده... باش کلاس میرم، همایش میرم، سینما میرم، کافه میرم، کلاس آشپزی میرم، کلاس هنر میرم، خونه فامیل ها واسه دید و بازدید میرم، باشگاه میرم، خرید میرم، همشم در حالت نشسته ?.
ازش راضیم، انصافا از این سیستم کلیپ سازش خیلی خوشم اومده، کیفیت عکس هایی که میگیره رو خیلی دوست دارم، از تعدا بالای تم ها خیلی راضیم و....
کاری که دوست دارم بتونه انجام بده، اینه که یک فکری برای سرماخوردگی روحی و بیماری قرن، افسردگی، بکنه. توی این شرایط خیلی این بیماری شایع تر میشه. نمیدونم چیکار... آخه خود اعتیاد به گوشی هم یکی از عوامل افسردگیه... دوست دارم با گوشی دوست باشیم و به هم آسیب نزنیم. شاید اگه میتونست آدمو مجبور کنه که حرکت فیزیکی کنه، خیلی کمک کننده بود. مثلا تا پیاده روی نمیکردی، شروع به کار نمیکرد. تا جدول برنامه نو نمینوشتی، شروع به کار نمیکرد. یا، تا برای موفقیت قبلیت جشن نمیگرفتی شروع به کار نمیکرد. میشد یه ماتریس آیزن هاور نصب کنی روش و تا کاراتو تیک نمیزدی، به روند ادامه نمیداد... از اون طرف هم اعتیادت رو بهت یادآوری میکرد.
در هر حال،ممنونم که میتونم باهاش لذت ببرم، کارای خلاقانه انجام بدم و تحصیل هم بکنم.
