تیتانیوم پزشکی با تیتانیوم گرید 8 چه فرقی دارد؟

تیتانیوم 6Al-4V و تیتانیوم 6Al-4V ELI در طیف گسترده‌ای از کاربردها، از جمله صنایع هوافضا، پزشکی، و خودروسازی، استفاده می‌شوند. تیتانیوم 6Al-4V به دلیل استحکام، وزن کم، و مقاومت در برابر خوردگی، در کاربردهایی که نیاز به مقاومت بالا در برابر بارهای دینامیکی و خستگی وجود دارد، مانند بدنه هواپیماها، پره‌های کمپرسورتوربین گاز و ... استفاده می‌شود.
تیتانیوم 6Al-4V ELI به دلیل استحکام بالا ، سبکی ، مقاومت به خوردگی عالی ، زیست سازگاری عالی با بدن، مقاومت بسیار بالا در برابر بارهای دینامیکی و خستگی در ساخت ایمپلنتهای پزشکی ، ایمپلنتهای دندانی ، قطعات هوایی، قطعات هوافضا و ...استفاده می‌شود.سوالی که در صنعت پزشکی و برای سازندگان و تولیدکنندگان تجهیزات ( ایمپلنت ) پزشکی مطرح میشود این است که آیا به جای تیتانیوم با استانداردهای پزشکی از تیتانیوم با استانداردهای هوایی یا دیگر استانداردها میتوان استفاده کرد؟
درصورت ساخت ایمپلنت با تیتانیوم که استاندارد پزشکی ندارد ولی دارای استاندارد هوایی و صنعتی است چه اتفاقی ممکن است رخ دهد؟

برای این منظور مقایسه کاملی در ارتباط با این دو آلیاژ خواهیم داشت.

تیتانیوم 6Al-4V و تیتانیوم 6Al-4V ELI دو آلیاژ تیتانیوم با ترکیب شیمیایی مشابه هستند، اما تفاوت‌های کلیدی در خواص مکانیکی و فرآیندپذیری آنها وجود دارد.

جهت کسب اطلاع از موجودی انبار و قیمت تیتانیوم پزشکی با واحد فروش متالیوم تماس بگیرید :
22361053-021 ، 09123777759 ، 09124889645

ترکیب شیمیایی
ترکیب شیمیایی هر دو آلیاژ بسیار بهم نزدیک ولی مقادیر اکسیژن ، هیدروژن و آهن تیتانیوم پزشکی کمتر و کنترل شده تر است .
خواص مکانیکی
خواص مکانیکی تیتانیوم 6Al-4V و تیتانیوم 6Al-4V ELI به شرح زیر است:
تیتانیوم 6Al-4V ELI
استحکام تسلیم: 890-980 مگاپاسکال
استحکام نهایی: 1240-1330 مگاپاسکال
درصد ازدیاد طول: 10-12% 
تیتانیوم 6Al-4V
استحکام تسلیم: 970-1060 مگاپاسکال
استحکام نهایی: 1370-1460 مگاپاسکال
درصد ازدیاد طول: 8-10%
همانطور که مشاهده می‌شود، تیتانیوم گرید5 دارای استحکام تسلیم و استحکام نهایی بالاتری نسبت به تیتانیوم پزشکی است. این امر به دلیل محتوای پایین‌تر هیدروژن و عناصر آلیاژی مضر در تیتانیوم 6Al-4V ELI است.
فرآیندپذیری
تیتانیوم 6Al-4V و تیتانیوم 6Al-4V ELI هر دو به راحتی قابل ماشینکاری، جوشکاری، و شکل‌دهی هستند. با این حال، تیتانیوم گرید 5 به دلیل استحکام بالاتر، کمی سخت‌تر از تیتانیوم 6پزشکی است و نیاز به ابزارهای برشی تیزتر و دقیق‌تر دارد.

واژه ELI یا Extra Low Interstitial در تیتانیوم های پزشکی به چه معنی است؟

ELI مخفف عبارت "extra low interstitial" به معنای "مقادیر بسیار پایین بینابینی" است. این عبارت به محتوای پایین هیدروژن و سایر عناصر آلیاژی مضر در این نوع تیتانیوم اشاره دارد.
هیدروژن یک عنصر آلیاژی مضر در تیتانیوم است که می‌تواند باعث کاهش خواص مکانیکی و فرآیندپذیری این فلز شود. همچنین، هیدروژن می‌تواند باعث ایجاد ترک‌های ریز در تیتانیوم شود که می‌تواند منجر به شکست زودرس ایمپلنت‌های پزشکی شود.
تیتانیوم ELI با استفاده از روش‌های تولید خاص، مانند عملیات حرارتی و عملیات کنترل شده گاز، برای کاهش محتوای هیدروژن و سایر عناصر آلیاژی مضر تولید می‌شود. این امر باعث افزایش خواص مکانیکی و فرآیندپذیری تیتانیوم ELI می‌شود و آن را به گزینه‌ای مناسب برای کاربردهای پزشکی تبدیل می‌کند.

کاربردهای تیتانیوم ELI در پزشکی عبارتند از:
• ایمپلنت‌های ارتوپدی، مانند مفاصل مصنوعی، پیچ‌ها، و پلاک‌ها
• ایمپلنت‌های دندانپزشکی، مانند تاج‌ها، پل‌ها، و ایمپلنت‌های دندانی
• ایمپلنت‌های قلبی عروقی، مانند استنت‌ها و دریچه‌های قلبی

تیتانیوم ELI به دلیل خواص مکانیکی و زیست سازگاری عالی، یکی از محبوب‌ترین آلیاژهای تیتانیوم برای کاربردهای پزشکی است.

اگر از تیتانیوم گرید 5 به جای تیتانیوم پزشکی در بدن استفاده شود چه مشکلی پیش می آید؟

تیتانیوم گرید 5 یک آلیاژ تیتانیوم است که برای کاربردهای صنعتی، مانند بدنه هواپیماها و پره‌های توربین گاز، استفاده می‌شود. این آلیاژ دارای استحکام و مقاومت در برابر خوردگی بالایی است، اما زیست سازگاری آن به اندازه تیتانیوم پزشکی نیست.

اگر از تیتانیوم گرید 5 به جای تیتانیوم پزشکی در بدن استفاده شود، ممکن است مشکلات زیر پیش بیاید:

• واکنش‌های التهابی: تیتانیوم گرید 5 ممکن است باعث واکنش‌های التهابی در بدن شود. این واکنش‌ها می‌توانند منجر به درد، تورم، و قرمزی شوند.
• ایجاد بافت اسکار(محل جوش خوردگی ): تیتانیوم گرید 5 ممکن است باعث ایجاد بافت اسکار در اطراف خود شود. این بافت اسکار می‌تواند باعث محدودیت حرکت شود.
• شکست زودرس : تیتانیوم گرید 5 ممکن است در بدن زودتر از تیتانیوم پزشکی شکست بخورد. این امر به دلیل محتوای بالاتر هیدروژن و سایر عناصر آلیاژی مضر در تیتانیوم گرید 5 است.

با توجه به مشکلات ذکر شده، استفاده از تیتانیوم گرید 5 به جای تیتانیوم پزشکی در بدن توصیه نمی‌شود.

برخی از تفاوت‌های کلیدی بین تیتانیوم گرید 5 و تیتانیوم پزشکی:

به طور کلی، تیتانیوم گرید5 یک آلیاژ تیتانیوم با استحکام و مقاومت در برابر خوردگی بالا است. با این حال، این آلیاژ زیست سازگاری بالایی ندارد و ممکن است باعث مشکلاتی در بدن شود. به همین دلیل، استفاده از تیتانیوم گرید 5 به جای تیتانیوم پزشکی در بدن توصیه نمی‌شود.

تیتانیوم در دستگاه‌ها و ایمپلنت‌های پزشکی به چه دلیل استفاده می‌شود؟

تیتانیوم به دلیل ترکیب منحصر به فرد خواص خود که آن را برای این کاربردها ایده آل می‌کند، به طور گسترده در دستگاه‌ها و ایمپلنت‌های پزشکی استفاده می‌شود. در اینجا دلایل اصلی استفاده از تیتانیوم برای کاربردهای پزشکی آورده شده است:

1. سازگاری زیستی: تیتانیوم دارای سازگاری زیستی بالایی است، به این معنی که توسط بدن انسان به خوبی تحمل می‌شود و باعث واکنش‌های نامطلوب یا رد نمی‌شود. این ماده پاسخ التهابی ایجاد نمی‌کند و می‌تواند به طور یکپارچه با بافت‌های اطراف ادغام شود، که باعث استئواینتگریشن می‌شود، فرآیندی که بافت استخوانی به سطح ایمپلنت می‌چسبد.
2. مقاومت در برابر خوردگی: تیتانیوم دارای مقاومت بالایی در برابر خوردگی است، حتی در محیط‌های خشن مانند بدن انسان. این امر به دلیل تشکیل یک لایه اکسید محافظ نازک بر روی سطح آن است که از خوردگی بیشتر با واکنش با مایعات بدن و بافت‌ها جلوگیری می‌کند. این مقاومت در برابر خوردگی، پایداری و عملکرد طولانی مدت ایمپلنت‌ها را بدون خطر تخریب یا ضعیف شدن تضمین می‌کند.
3. نسبت استحکام به وزن: تیتانیوم دارای نسبت استحکام به وزن عالی است، به این معنی که قوی و بادوام است در حالی که نسبتاً سبک وزن است. این امر آن را به ویژه برای ایمپلنت‌هایی که باید در برابر استرس مکانیکی مقاومت کنند، مانند جایگزینی مفاصل و ایمپلنت‌های ستون فقرات، مناسب می‌سازد. ماهیت سبک وزن همچنین فشار را بر بافت‌ها و اندام‌های اطراف کاهش می‌دهد.
4. سازگاری بیومکانیکی: خواص مکانیکی تیتانیوم به طور نزدیک با خواص استخوان انسان مطابقت دارد، که آن را به ماده ای ایده آل برای ایمپلنت هایی تبدیل می کند که باید حرکت و عملکرد طبیعی بدن را تقلید کنند. این اطمینان حاصل می‌کند که ایمپلنت‌ها می‌توانند به طور یکپارچه در سیستم اسکلتی عضلانی ادغام شوند بدون اینکه باعث استرس یا ناراحتی بیش از حد شوند.
5. بی‌اثری زیستی: تیتانیوم اساساً بی‌اثر است، به این معنی که با بدن واکنش نمی‌دهد یا هیچ ماده‌ای را به بدن آزاد نمی‌کند. این بی‌اثری از واکنش‌های سمی یا التهابی احتمالی که می‌تواند بر سلامت بیمار تأثیر منفی بگذارد، جلوگیری می‌کند.
6. خواص غیر مغناطیسی: تیتانیوم غیر مغناطیسی است، برخلاف برخی از فلزات دیگر که به طور معمول در دستگاه‌های پزشکی استفاده می‌شوند، مانند فولاد ضد زنگ. این امر آن را با اسکن‌های تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) سازگار می‌سازد که ابزارهای تشخیصی ضروری در زمینه‌های مختلف پزشکی هستند.

به دلیل ترکیب منحصر به فرد این خواص، تیتانیوم به استاندارد طلایی برای دستگاه‌ها و ایمپلنت‌های پزشکی، به ویژه در ارتوپدی، جراحی قلب و عروق، ایمپلنت‌های دندانی و سایر کاربردهای جراحی تبدیل شده است که پایداری و سازگاری زیستی طولانی مدت ایمپلنت‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است.

چرا بدن انسان تیتانیوم را رد نمی کند؟ کدام خاصیت تیتانیوم باعث میشود که این ماده برای بدن انسان قابل قبول باشد؟

تیتانیوم یک فلز بسیار زیست سازگار است که توسط بدن انسان رد نمی شود. این به دلیل چند خاصیت آن است، از جمله:

• سازگاری زیستی: تیتانیوم یک لایه اکسید بسیار نازک و پایدار در سطح خود در تماس با مایعات بدن تشکیل می دهد. این لایه اکسید بسیار مقاوم در برابر خوردگی است و با بافت های بدن واکنش نمی دهد. این از تشکیل بافت اسکار یا سایر واکنش های نامطلوب جلوگیری می کند.
• انرژی سطح پایین: تیتانیوم دارای انرژی سطح پایین است، به این معنی که سلول ها و بافت های دیگر به راحتی به آن می چسبند. این اجازه می دهد تا بدن ایمپلنت را در بافت های خود ادغام کند، بهبود را ترویج می کند و از رد شدن آن جلوگیری می کند.
• مقاومت بالای در برابر خوردگی: تیتانیوم بسیار مقاوم در برابر خوردگی در طیف گسترده ای از محیط ها، از جمله شرایط سخت داخل بدن انسان است. این بدان معناست که به احتمال زیاد تجزیه یا واکنش با مایعات بدن نخواهد کرد، که می تواند باعث التهاب یا سایر مشکلات شود.
• خواص مکانیکی خوب: تیتانیوم یک فلز قوی، سبک و دارای مقاومت خستگی خوب است. این بدان معنی است که برای استفاده در ایمپلنت هایی که نیاز به تحمل استرس و سایش دارند بسیار مناسب است.

به دلیل این خواص مطلوب، تیتانیوم به طور گسترده ای به عنوان ماده ای برای ایمپلنت های پزشکی استفاده می شود، از جمله جایگزینی مفصل ران، جایگزینی مفصل، ایمپلنت های دندانی و پیچ های استخوان. همچنین در ایمپلنت های قلبی عروقی مانند استنت ها و سیم های ضربان ساز استفاده می شود.

در اینجا جدولی از خواص تیتانیوم که باعث زیست سازگاری آن می شود، آورده شده است:
   خاصیت     شرح   زیست سازگاری    تشکیل لایه اکسید نازک پایدار در تماس با مایعات بدن   انرژی سطح پایین    چسبندگی آسان سلول ها و بافت ها به سطح ایمپلنت   مقاومت بالای در برابر خوردگی   دوام طولانی و عدم واکنش با بدن   خواص مکانیکی خوب    تحمل استرس و سایش

سازگاری زیستی تیتانیوم یا Biocompatibility چیست ؟

سازگاری زیستی (Biocompatibility) به توانایی یک ماده برای قرار گرفتن در تماس با بافت‌های زنده بدون ایجاد واکنش نامطلوب یا رد اشاره دارد. مواد زیست‌سازگار باید غیر سمی، غیر تحریک‌کننده و غیر آلرژیک باشند. آنها همچنین باید با بافت‌های اطراف ادغام شوند و عملکرد طبیعی بدن را مختل نکنند.
سازگاری زیستی یک ویژگی مهم برای موادی است که در تماس با بدن انسان قرار می‌گیرند، مانند دستگاه‌های پزشکی، ایمپلنت‌ها و داروها. مواد زیست‌سازگار به بهبود سلامت و رفاه بیماران کمک می‌کنند و خطر عوارض جانبی را کاهش می‌دهند.
تیتانیوم در مقایسه با دیگر فلزات و آلیاژها زیست سازگاری بسیار خبی ازر خود نشان میدهد.

عوامل موثر بر سازگاری زیستی تیتانیوم

عوامل مختلفی بر سازگاری زیستی یک ماده تأثیر می‌گذارند، از جمله:

• ترکیب شیمیایی ماده: موادی که دارای ترکیب شیمیایی ساده و شبیه به ترکیب شیمیایی بافت‌های بدن هستند، به طور کلی سازگاری زیستی بهتری دارند.
• سطح ماده: موادی که دارای سطح صاف و غیر متخلخل هستند، سازگاری زیستی بهتری دارند. سطح صاف از تجمع باکتری‌ها و سایر ذرات جلوگیری می‌کند.
• اندازه و شکل ماده: موادی که دارای اندازه و شکل مناسب هستند، به طور کلی سازگاری زیستی بهتری دارند. موادی که خیلی بزرگ یا خیلی کوچک هستند، ممکن است باعث واکنش التهابی شوند.

روش‌های ارزیابی سازگاری زیستی

سازگاری زیستی یک ماده معمولاً با استفاده از آزمایش‌های مختلف ارزیابی می‌شود. این آزمایش‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• آزمایش‌های بیولوژیکی: این آزمایش‌ها به بررسی اثرات ماده بر سلول‌ها، بافت‌ها و اندام‌های زنده می‌پردازند.
• آزمایش‌های شیمیایی: این آزمایش‌ها به بررسی ترکیب شیمیایی ماده و احتمال سمیت آن می‌پردازند.
• آزمایش‌های فیزیکی: این آزمایش‌ها به بررسی خواص فیزیکی ماده مانند مقاومت در برابر خوردگی و استحکام می‌پردازند.

نتیجه‌گیری
سازگاری زیستی یک ویژگی مهم برای موادی است که در تماس با بدن انسان قرار می‌گیرند. مواد زیست‌سازگار به بهبود سلامت و رفاه بیماران کمک می‌کنند و خطر عوارض جانبی را کاهش می‌دهند.

تهیه شده در واحد تحقیق و توسعه متالیوم