نمیدونم چطور بگم اما حس خوبی نیست اینکه احساس کنی خیلی خیلی عقبی از زمان و توانایی هات دل آشوبم و همش فکر می کنم کلی کار عقب مونده دارم اما در حقیقت من اصلن کاری ندارم که عقب هم افتاده باشه تنها چیزی که هست اون احساسه و اینکه من دلم می خواست شغلی یا توانایی خاصی داشتم و از صدقه سرش الان کلی کار سرم می ریخت و نمیدونستم اول کدوم رو تموم کنم
این بلا رو اینستاگرام سرم آورد از وقتی بلاگرها شروع کردن به فعالیت و من هرروز دیدم در مقابل دختری که هنوز بیست و شش سالش هم نشده من هیچ دستاوردی ندارم
نه ماشین آخرین مدل نه خونه تو بهترین محله ی تهران نه مزون یا سالن زیبایی خفن تو زعفرانیه و فرشته نه کافه ی مینیمال نه سفر به اقصی نقاط کره ی زمین و نه…
من نهایت به این نتیجه رسیدم برای خلاص شدن از این احساس بیقراری باید تمام این بلاگرهای موفق و پولدار رو آنفالو کنم تا شدت افسردگیم بیشتر از این نشده
به نظر شما ما خیلی عقبیم یا اونا خیلی جلو زدن؟!
