به عنوان رای اولی در انتخابات ریاست جمهوری رای نمیدهم چون وقتی شورای نگهبان کسی را تایید صلاحیت میکند نشاندهنده این نکته است که آن شخص قطعا صلاحیت اداره کشور را دارد و من ۱۸ ساله به راحتی میتوانم سر بر بالین بزارم و نگران نباشم از اینکه یک شخص بی‌صلاحیت رییس جمهور کشور شود.
رای نمیدهم چون منتظر آن شخصی هستم که پرونده مرا وارسی کند و بگوید چرا رای نداده ای تا بگویم مگر حق من نیست ؟ رای دادن اگر حق من است خوشم آمده و نداده ام وگرنه ...
زاکانی در مناظره میگوید وحدت آفرینی کنیم. سپس میگوید مردم ما کسانی بودند که برای رییسی به خیابان آمدند، عجب وحدت آفرینی، پس از بین ۸۰ میلیون انسان تنها کمتر از یک دهم این ملت مردمان شما هستند ؟ پس بقیه مردم را بریزید در دریا دیگر. خودشان دو قطبی سازی میکنند. میگویند اگر رای میدهید به نظام جمهوری اسلامی رای دادید در نتیجه یک رفراندوم بزرگ است. منطقا میتوانیم نتیجه بگیریم اگر کسی رای نمیدهد پس قطعا مخالف نظام است. حالا من دانشجو در دانشگاه دولتی-حکومتی که در هنگام ثبتنام از شروط آن اعتقاد به ولایت مطلقه فقیه است یا سربازان این مملکت هم همینطور باید مخالف حکومت باشند پس اکنون میتوانیم این افراد را به دلیل رای ندادن مورد پیگرد قضایی قرار دهیم و سیرک اعظم خلق کنیم. صرفا حرف زاکانی نبوده و رهبری هم همین گزاره را بیان کرده.
حکومت به دنبال مشروعیت طلبی به دنبال مشروعیت از دست رفته اش و انکار رفراندوم بازار های انتخاباتی خود را رفراندوم اعلام میکند و آری به جمهوری اسلامی را برنده داستان. اپوزوسیون هم به همین منوال معیار مشروعیت را رای های انتخاباتی اعلام میکند. در حالی که کشور های دموکراتیک زیادی وجود دارند که با مشارکت زیر ۳۰ درصد همچنان مشروعند. و تمامی این قضایا با دو قطبی سازی رای دادن ایجاد میشود.
