در بسیاری از موارد نیاز هست تا یک سیستم با سیستمی دیگر ارتباط برقرار کند. با فراگیر شدن وب سرویس های مبتنی بر HTTP، عمده سیستم ها با استفاده از پروتکل HTTP با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. این ارتباط می تواند با سرویس های داخلی سازمان، بانک، سرویس دهنده پیامک و ایمیل و یا سرویس های داخلی یک سیستم مبتنی بر Microservice و غیره باشد.
در مواردی که از HttpClient برای ارسال درخواست ها استفاده می کنیم، باید این نکته را به خاطر داشته باشیم که تنها و تنها یک نمونه از HttpClient در برنامه داشته باشیم و در همه موارد از همین یک نمونه استفاده کنیم. این یک نمونه می تواند توسط الگوی Singleton که پیشتر توضیح داده شده بود، ایجاد شود.
در مقابل اگر به ازای هر بار نیاز بخواهیم HttpClient جدیدی را در برنامه ایجاد کنیم، منابع زیادی را مصرف کرده و کارایی برنامه را در تعداد درخواست های بالا به شدت کاهش خواهیم داد. چرا که عملیات ایجاد یک HttpClient جدید بسیار پر هزینه بوده و علاوه بر آن، با هر نمونه سازی از HttpClient منابع Socket سیستم عامل را به طرز غیربهینه ای هدر داده ایم. در نتیجه در تعداد درخواست های بالا، دیگر منابع کافی نخواهیم داشت و با خطا مواجه خواهیم شد.
کلاس HttpClient از اساس Thread-safe طراحی شده است. یعنی می توان با داشتن یک نمونه از آن، همزمان در thread های مختلف - درخواست های مختلف کاربران در یک وب اپلیکیشن - از همان یک نمونه استفاده کرد و کار هیچ Thread ایی بر دیگری اثر نخواهد گذاشت.
* تجربه تلخ از عدم استفاده صحیح از HttpClient
https://aspnetmonsters.com/2016/08/2016-08-27-httpclientwrong/
* توصیه رسمی مایکروسافت بر ساخت یک نمونه از HttpClient و استفاده از آن در باقی نقاط برنامه:
https://docs.microsoft.com/en-us/dotnet/api/system.net.http.httpclient?view=netframework-4.7
* توضیحی دقیق در مورد thread-safety کلاس HttpClient
http://www.michaeltaylorp3.net/httpclient-is-it-really-thread-safe/
