مطالعات متعددی نشان می دهند که درصد بالایی از برنامه نویس ها از سندرمی به نام Imposter رنج می برند که به سبب آن فرد احساس می کند نسبت به خیلی های دیگر دانش بسیار کمتری دارد، آنگونه که از خودش انتظار دارد به امور مختلف مسلط نیست و یا می ترسد از همکاران و دیگر برنامه نویسان عقب بیفتد. به همین خاطر فرد در درون حس اطمینان و اعتماد به خودش و رضایت از کارش را از دست خواهد داد. فرد زمان و انرژی ایی که باید برای زندگی شخصی، خانواده و دوستان تخصیص دهد، به یادگیری تکنولوژی های جدید و به روز می گذراند تا کمی حس درد و ترس درونی خود را التیام بخشد. در رشته ها و حوزه های دیگر کمتر می توان افرادی را مشاهده کرد که خارج از ساعات کاری هم با چنین شدتی درگیر رنج و زحمت یادگیری باشند و باقی چیز ها را قربانی کنند.
علت وجود این سندروم می تواند این باشد که ما مدام خودمان را با افراد بسیار فعال و اثرگذار این حوزه که از قضا در فضای مجازی و وبلاگ ها بسیار فعال هستند مقایسه می کنیم و تصور می کنیم این ها موفقند و همه چیز دان. علت دیگر هم قطعا سرعت بالای پیچیده شدن دنیای توسعه، پدید آمدن فریم ورک ها و کتابخانه های جدید و منسوخ شدن قدیمی ها با نرخ بسیار بالا ست.
با این حال به مطالب خیلی جالبی توسط اسکات هنسلمن و مَتیو جونز برخوردم که اتفاقا نشان می دهد، این بزرگان دنیا توسعه معتقدند شرط باقی ماندن در این حوزه، گذران وقت بی حد و اندازه برای یادگیری و کار شبانه روز نیست.
اسکات هنسلمن معتقد است که یادگیری تکنولوژی هایی که به طور مستقیم با آن ها درگیر نیستید چیزی بیشتز از تباهی زمان نیست. چرا که همه تکنولوژی ها، هر چقدر هم جدید و خوب در آینده ای نه چندان دور منسوخ خواهند شد. هنسلمن معتقد است برنامه نویس خوب کسی است که توانایی حل مسئله و قدرت یادگیری موضوعات جدید را به وقت نیاز داشته باشد و نه کسی که همه چیز را از پیش می داند. این امر هم نیازمند این هست که بر مفاهیم بنیادین این صنعت تسلط داشته باشیم و بتوانیم کارکردها را تحلیل کنیم.
* اسکات هنسلمن https://www.hanselman.com/blog/YouGotThisYouKnowTheFundamentalsYouAreALearnerPlusTheImpostersHandbook.aspx
مَتیو جونز هم در مطلبی بیان می کند که همه کد ها حتی بهترین های آن ها در آینده ای نه چندان دور در سطل آشغال ریخته می شوند و با کدهای جدیدی جایگزین خواهند شد و یا حتی در بهترین حالت شما دیگر مسئولیت در قبال شان نخواهید داشت. اما همیشه خودتان، خانواده شما و دوستان تان و حسرت زمان هایی که به خاطر کدهای دورریختنی با آن ها نگذراندید با شما خواهد بود. مَتیو جونز در ادامه می گوید پس چیزی بدتر از آن نیست که خارج از ساعات کاری کار کنم و عمر را صرف کارها و یادگیری تکنولوژی های دور ریختنی کنم.
* مَتیو جونز : همه کدها دورریختی اند
https://exceptionnotfound.net/all-code-is-disposable-just-like-it-should-be/
* مَتیو جونز : من از 9 تا 5 کار می کنم | شما هم می توانید
https://exceptionnotfound.net/i-am-a-9-to-5-developer-and-so-can-you/
* مطلبی در مورد سندروم Imposter و اینکه تحقیقات نشان می دهد برنامه نویسانی که مدام کار می کنند، دچار مشکلات روحی متعددتر و بازدهی پایین تری هستند. عاشق برنامه نویسی بودن به معنی هفته 100 ساعت کار کردن نیست.
http://www.businessinsider.com/syndromes-drive-coders-crazy-2014-3
