.
چند وقتیه تصمیم گرفتم برای وسایلم اسم بذارم. قبل‌ترها فقط تعداد محدودی اسم داشتن. مثلاً فندق اسم با ارزش‌ترین شیء زندگیم هست. اما برای شروع ماجرا، چند وقت پیش لیوان روی میزم رو «اسطوره» نام‌گذاری کردم. اون هر روز گرما و سرمای شدیدی رو به خودش می‌بینه. از چای داغ تا آب یخ. به نظرم فقط یه اسطوره می‌تونه با چنین فراز و نشیبی در مسیر زندگی دووم بیاره.
.
نوشتن تمرینی هست که هر روز باید انجام بدم، این کار رو در مرحله اول با «افسانه» انجام میدم. افسانه یه خودکار معمولی نیست. اون جادو می‌کنه. وقتی تو مغازه دیدم‌ش، یه خودکار معمولی بود اما از ماه پیش و از وقتی بهش اعتماد کردم، جادوش شروع شد. جادوگر بودن کار هر کسی نیست. داستان‌سُرایی، داشتن همچین افسانه‌ای رو می‌طلبه.
اون نیمکت سبز توی پارک رو به اسم خانوم «ف» نام‌گذاری کردم. گاهی زیادی امیدوار و گاهی زیادی نا امیده. اما رنج آدم‌ها رو به محض نشستن، به طرفه‌العینی می‌فهمه. اما! اسم قرص روی میزم «استاد آذری‌نیا» است. استاد محبوب و کچل و جذاب دوران لیسانس. یا اون قیچی کوچیک صورتی روی میزم اسم‌ش «بهناز»ه. به یاد غُرغُروترین همکارم در سال‌های دور... اون جامدادی روی میزم رو «هرکول پوآرو» نام‌گذاری کردم. به یاد کارآگاه سیبیل قیطونی سریال قدیمی. هرکول پوآرو، همونیه که مدام حواس‌ش به من هست، وقتی از سر کار بر می‌گردم. وقتی خسته‌م. حتی وقتی دلم می‌خواد وسایل و یادگاری‌های داخل‌ش رو یکی-یکی توی سطل زباله خالی کنم، بهم می‌گه هی! من به کارت میام، من و ارزون از دست نده.
به نظرم شخصیت متفکر اشیا من اون ساعت پشت سرم هست. اسم‌ش رو گذاشتم «آقای الف». درست مثل آقای الف که آدم بزرگ و فیلسوف‌مآبی هست. اون معتقده با همه باید معاشرت کرد اما با هر آدمی نه... تو همه دورهمی‌ها هم به این نکته اشاره می‌کنه!
.
اما خبیث‌ترین شیء زندگی من یه عروسکه که تا حالا صد بار افتاده زمین اما مٌتلاشی نشده، برعکس! اون لیوان محبوبم به محض برخورد با لبه میز هزار هزار تکه شد. بالشتم من و یاد کرکتر خانوم «هاویشام» می‌ندازه. وقتی نمی‌ذاره صبح‌ها یه خورده بیشتر بخوابم. خانوم هاویشام حسود تداعی‌گر آدم‌هایی هست که یه هیولای درون دارن و یه فرشته بیرون. آها! داشت یادم می‌رفت «اسوه» رو بهتون معرفی کنم. اون سمبل استقامت هست. گلدون روی میزم رو می‌گم. هر روز بهش آب میدم در حالی که بیشتر از یه بار در هفته نیاز به آبیاری نداره. موجود عزیز کوچک روی میز من، لطفاً تا همیشه دووم بیار!
