روانشناس بالینی باید از زوایای مختلف و نیز با ترکیب مهارت،خلاقیت و دانش موثر و از همه مهمتر با علاقه، پیچیدگیهای مراجع را ببیند و درصدد کمک به او اقدام کند .
اصولا یک روانشناس باید اهل مطالعه و یادگیری باشد و بتواند با کسب اطلاعات جدید راه‌حل‌های جدیدی برای بیماران خود ارائه دهد و نیز باید از انگیزه‌ی بالایی برای کسب علم و دانش برخوردار باشند تا بتوانند همیشه خود را به‌روز نگه دارند.
ارائه یک فرمول‌بندی خوب برای هر مورد (کیس) می‌تواند یک مبنای عالی برای طراحی هر درماني من جمله درمان شناختی-رفتاری یا یک درمان برای سیستم‌های خانوادگی یا دیگر مداخلات باشد.
اصولا فرمول بندی موردی اي که يک رویکرد تشخیصی(دیاگنوستیک) روانپزشکی است در مورد اختلالات روانی مي باشد، شش عنصر اصلي دارد:
نا گفته نماند که در نظام تشخیص فرمول بندی موردی برای هر یک از بیماران باید دو عامل را دربر بگیرد: يکي سابقه بالینی که با دقت جمع آوری شده است و ديگر اينکه، شرحی مختصر و مفید از عوامل اجتماعی، پسیکولوژیک، و بیولوژیک که ممکن است به ایجاد اختلال روانی مورد نظر کمک کرده باشند.
