این پست از آهنگ پس‌زمینه برای انتقال بهتر حس کمک می‌گیرد.
يادت می‌آيد رفته بودی
خبر از آرامش آسمان بياوری!؟
...
نامه‌ام بايد کوتاه باشد
ساده باشد
بی حرفی از ابهام و آينه،
از نو برايت می‌نويسم
حال همه‌ی ما خوب است
...
در شکوفه‌های بهاری، درگرمای تابستان با برگ‌ریزان پاییزی و در سرمای زمستان ... در بحبوحه رجب و شعبان و رمضان اصلا یک سال تحصیلی؛ نه یک سال هم نه؛ چندین سال تحصیلی بدون محدودیت زمان، وقف شده کتاب‌های مزخرف دبیرستان... از دبستان گرفته تا گورستان، مثل التیام زخمی در بیمارستان، یا جراحی بیماری در تیمارستان، گردخاک زندگیت همچون خوزستان و تشنگی روحیت به مثابه بلوچستان. افکار ذهنت به خرابی افغانستان ولی پویا ماندی. پویا ماندی مانند کردستان. به استواری کوهستان، به مستی تاکستان، به زیبایی بوستان، و همچون آتش سوختی و ساختی. مثل آتش در نیستان.
تمام شد جان من. به ته ته اش رساندی. چند روز دیگر خوشحال و خرم از آزادی می‌گردی پی آبادی ویرانه‌های این عروس هزار دامادی. که پیدا کنی نشانه‌ای از یک زندگی شادی. اما زندگی همه‌اش اینجور نبوده. ارزش تو نیست فقط به دانستن انواع آنتی‌بادی. سنگینی زندگیت محدود نخواهد شد به دانش فیزیک بنیادی یا مواد نیمه هادی یا حتی معنی کلمه الحادی. چه بسیارند افراد بی‌سوادی که انجام دادند کارهای زیادی. و چه فراوانند دانشمندان پولدار و شیادی. و به قول لسان‌الغیب دنیای حریص همچون معشوقی هوش و دل مارا برده و تا جان ما را نگیرد آرام نخواهد گرفت: «سبت سلمی بصدغیها فؤادی/// و روحی کل یوم لی ینادی»
می‌گردی و انگار نه انگار که تا چند روز پیش چشمای زیبایت تمنای پلک را برای خواب می‌کردن. شاید به فکر استفراغ‌های روانی باشی که کسی اون‌ها رو جدی نگرفتن. به انواع احساسات مثل حس مزخرف «چه حسی بهتر از مردن؟» . به کتاب‌هایی کتابخانه که زودتر از تو بردن. و صاحبان انتشاراتی که بیشتر از همه بردن. به کسایی که سرجلسه فقط اومدن کیک و نوشابه خوردن. به جزوه‌های رو زمین ریخته شده که صاحبانشان بهم خوردن. روابط چندین و چندساله‌ای که بخاطر کنکور بهم خوردن. به والدینی که در خون را در شیشه رقابت کردن و از ورود شیشه به خون ممانعت کردن. به مشاورین که به تماس الکی کفایت کردن. به آزمون‌های ابکی که مثلا نقش کنکور را رسالت کردن. به دانش‌آموزانی که سر امتحان مشارکت کردن. و آموزش پرورشانی که ما را به 77 روش سامورایی هدایت کردن. و خدایی که نزدیکست. به نزدیکی آن‌هایی که از سوالات آزمون حفاظت کردن.
ای دوست خوب من. تو نیز هیچ بر دل خود بد راه مده. آری که جهان بازیچه‌ای بیش نیست. نه؛ آن برندگان لاتاری الان در رفاه ثروت شنا نمی‌کنند. و نه؛ آن تصادف کنندگان الان در سوگ تام نیاستاده‌اند. چون چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند. تو کم کم یاد خواهی گرفت که مهم‌ترین ویژگی یک فرد جنگندگی و پایستگی آن در برابر طوفان‌های زندگیست. و هیچ چیز ارزش آن را ندارد که آرامش درونت را بهم بزنی. تو خواهی آموخت یک پیروزی، تا اخر عمر پیروزی باقی نخواهد ماند و یک شکست همیشه باعث شکستن کل زندگی نخواهد شد. اشتیاقت را تا آخرین لحظه نگاه‌دار، تری چشمانت را به جای گریه برای دیدن بهتر نگاهت به کار ببند.
به امید موفقیتت در زندگی!
حافظا چون غم و شادیِّ جهان در گذر است
بهتر آن است که من خاطرِ خود خوش دارم
