به تازگی خودم به این مطلب پی بردم و یکم توانستم خودمو بشناسم که ما انسان ها دوست داریم چیز ها را از هم تفکـــــــــیــــــــک کنیم و هر کدام هم میخوایم بگویم تفکیک من درست تر از توست یا تفکیک تو اشتباست در همین متن نگاه کن من چجوری دارم بصورت ناخودآگاه دو چیز را از هم تفکیک میکنم میگم درست تر یا اشتباه
آیا دقت کردی که معیار این درستی و اشتباه را کی تعیین میکنه یا کی تعیین کرده ؟؟؟??
از کجا میدونی برای تو درسته یا برای اون اشتباه است ...
ما اگر بتوانیم هر چیزی را که گفته می شود یا صحبت می شود را به همان صورت بپذیریم این یعنی
تو به مرحله ایده ال رسیدی که میشی کوچ ایده ال
در حرف چقدر راحت هست کوچ ایده ال شدن اما در عمل بسیار سخت
و این همان جمله چقدر آسان ، سخت هست را معنی میدهد خیلی آسونه اما خیلی سخته .??
ی لحظه به خودت نگاه کن چند مهارت را به صورت خودکار و آگاهانه داری رعایت میکنی :
یک : داری گوش میدی دقیقا
دو : داری میشنوی حرف و سخن را
سه : بصورت آگاهانه قضاوت را کنار زدی
چهار : به دنبال اثبات الگوی ذهنی درست و غلط خودت نیستی
چون این درست و غلط را الگوی ذهنی تو دارن میسازن
ما با رعایت اصول و ابزار های کوچینگ می توانیم اول با خودمون و دوم با مردم و اطرافیانمون بهتر حرف بزنیم