س
بارها به این موضوع فکرکرده ام که چه چیز باعث این می شود زندگی ها رو به زوال حرکت کنند یا آدم های شکست خورده ای از دل روابط زاییده شود
یکی از علل اصلی این بوده است:
[توهم دانش]
سمی بسیار مهلک؛ که باعث زایش انسان هایی از جنس درد شده است.
ما موجوداتی هستیم که تمایل داریم؛ خودمان را علامه بدانیم ، و زندگی و رشد تو آنجا تمام می شود که توخود را دانا بدانی.
از نظر من مشکل ما انسان ها نداشتن دانش نیست بلکه توهم دانش است. اینکه ما فکر می کنیم اصول روابط زناشویی، تربیت فرزند ، سرمایه گذاری و... را می دانیم و به سراغ یادگیری و مشاور نمی رویم؛ باعث می شود دقیقا زوال ما از همانجا آغاز شود.
نمی دانم این اعتماد به نفس بیش از اندازه همه چیز دان را از کجا به ارث برده ایم؛ نمی دانم شاید بخشی از تکامل ما بوده است ؛ اما نیاز است کمی از ( می دانم ها، بلدم ها و... )فاصله بگیریم.
رشد؛ درد به همراه خواهد داشت
برای اینکه سر به فلک بکشی ، باید این درد را تحمل بکنی.
نمی خواهم به تو بگویم که چه بکنی و چه نکنی
اما همیشه مشکل از دیگران نیست
اگر با یکی دوتا آدم به مشکل خوردی، یه نگاهی به خودت بکن و یک تجدید نظری در رفتارت و سبک زندگیت داشته باش.
و در آخر
به قول آلبر کامو
من تنها یک تعهد می شناسم و آن تعهد به دوست داشتن است?
درست دوست داشتن را یادبگیریم و خالصانه عشق بورزیم.همین?
دوستون دارم❤
۱۳ آذرماه ۱۴۰۰
00:00
✍محمدحسین رضاپور
من را در صفحات مجازی دنبال کنید
اینستاگرام : mohamadhoseinrezapour
واتساپ: +۹۸۹۱۴۰۵۹۶۴۰۶