عنصر نامطلوب

روی صحبتم بیشتر با دانشجو های رشته های فنی و علوم پایه است.

تعارف که نداریم بیایید صادقانه نگاه کنیم. سوال اول این که دانشگاه و سیستم آموزشی حال حاضر موجود در ایران به کار چند درصدمون آمده؟ انصافاً کجاها از توپولوژی، اسمبلی، ترکیبیات و هزاران واحد درسی عهد قاجاری دیگر استفاده کرده ایم؟

سوال دوم؛ بر فرض محال که واحد های کذایی یاد شده در فوق، کاربرد داشته باشند. یعنی در قرن ۲۱ کسی هست که نتونه با یه سیستم حداقلی و چند مگابایت اینترنت آموزش های بهتر از آموزش اساتید این علوم در دانشگاه پیدا نکنه؟!

خب پس ما چرا میریم دانشگاه؟ مهم ترین دلیلش اینه که جامعه هیچ آلترناتیو دیگه ای پیش پای شما نمیذاره! بدون تعارف، چند درصدمون چون کار دیگه ای جز درس خوندن بلد نیستیم کنکور پشت کنکور شرکت میکنیم و تا جایی که دانشگاه و جیب دَدی یاری میکنه به وضع موجود ادامه میدیم؟

در قدم اول باید به این باور برسیم که عصر دانشگاه،حداقل برای بچه های فنی، دیگه تموم شدست. دیگه حتی اعتبار دانشگاه هم سنگر امنی برای پناه گرفتن در مقابل موج خروشان بیکاری نیست. شریف و پیام نور و آزاد هیچ فرقی باهم ندارند. دیگه همه مراکز دولتی و خصولتی اشباع شده، تعداد درخواست ها برای هیئت علمی و تدریس در دانشگاه سر به فلک میکشه و امروز اگر کسی بخواد رو زندگی کارمندی حساب باز کنه بهش میخندند. چون عملا یه کارمند ساده بعد از ۲۰ سال میتونه یه واحد آپارتمان در تهران بخره تازه اگر از همه نیاز های اولیه زندگیش بگذره!

و اما راه حل!

هر کدام از شما میتونید یک گلبول سفید در مقابل این غده سرطانی باشید فقط کافیه بی تفاوت از مسائل اطرافتان نگذرید سعی کنید بیشترین تاثیر ممکن را روی اطرافیانتان بذارید در قدم اول سعی کنید در کنار دانشگاه به مهارت های مورد علاقتون برسید و براش زمان بذارید حتی ممکن به خاطر علاقتون چندین ماه رایگان کار کنید اصلا عیب نداره مطمئن باشید نتیجه کارتون رو ببینید. توی دانشگاه یک عنصر نامطلوب باشید یعنی اسباب بازی دانشگاه نباشید. اگر فکر می کنید یه کلاسی به دردتون نمیخوره تا جایی که میتونید از غیبت هاتون استفاده کنید و به جاش برای مهارتتون وقت بذارید. در قدم دوم همه تلاشتون را بکنید که ارزش ساختگی کاغذ پاره مدرک دانشگاهی را داخل خانواده و اطرافیانتون از بین ببرید. همین دو قدم برای تبدیل شدن به یک عنصر نامطلوب کافیست. فقط مواظب باشید بهتون آدرس غلط ندهند! بیکاری داریم ولی بیکاری برای کسیه که مهارت نداره!

در پایان به عنوان کسی که دو ساله از سیستم آموزشی قطع امید کرده و به سمت علایقش رفته میگم؛ هیچ وقت سرگرم کلیشه هایی که براتون تعریف کردند نشید زندگی خودتونو داشته باشید و فقط به علایقتون فکر کنید. ابتدای کار ممکنه ترسناک به نظر برسه ولی طنابی که بهش وصلید را پاره کنید، ارتفاعتون تا زمین فقط یک متره ؛)

محمدسعید حیدری