پانتومیم
پانتومیم نوعی تولید صحنه‌ای کمدی موزیکال می‌باشد که برای سرگرمی افراد طراحی شده‌است و بسیار کارساز است. این سبک نمایش ابتدا در انگلستان توسعه یافته‌است و بعد در سراسر بریتانیا، ایرلند و (به میزان کمتر) در سایر کشورهای انگلیسی زبان، به ویژه در فصل کریسمس و سال نو اجرا می‌شود و طرفداران زیادی را به خود جذب می‌کند. پانتومیم مدرن شامل ترانه‌ها، شیرین‌کاری‌ها، بزن‌بکوب کمدی و رقص می‌باشد. خاستگاه این هنر در بریتانیا می‌باشد.
پانتومیم در فرهنگ غربی سابقه طولانی تئاتری دارد که ریشه در تئاتر کلاسیک دارد. این تا حدی از سنت کمدیا دلآرته قرن شانزدهم ایتالیا و دیگر سنت‌های صحنه اروپایی و بریتانیایی، همانند ماسک‌های قرن هفدهم میلادی و میوزیک هال توسعه یافت. بخش مهمی از پانتومیم، تا اواخر قرن ۱۹ میلادی، هارلکیناد بود.
در خارج از بریتانیا، کلمهٔ «پانتومیم» اغلب به معنای تقلید درک می‌شود، نه شکل تئاتری که در اینجا توضیح داده شده‌است.
شروع پانتومیم را باید از رم باستان و نمایش‌های آکروباتیک که توسط رقصنده‌ای ماسک دار به نام «پانتو میموس» مشهور بود، دانست. نامدارترین هنرمند معاصر این رشته، هنرپیشه مشهور نمایش فرانسه «مارسل مورسو» است که در ۲۲ سپتامبر ۲۰۰۷ میلادی، درگذشت.
بازیگر پانتومیم باید نشانه‌ها و کدهایی را با نشانه‌گذاری استفاده کند که تماشاگر آن را کامل درک کند و هیچ جای ابهامی در دریافت داستان برای مخاطب به وجود نیاورد.
پانتومیم به پنج دسته تقسیم می‌شود.
1. میم فیگوراتیو
2. میم تشریحی
3. میم کاربردی
4. میم عروسکی به دو دسته تقسیم می‌شود: الف: عروسک کوکی ب: خیمه شب بازی
5. میم ماشینی یا ربوتیک
اجرای پانتومیم در تمام جنبه‌های آن در یک‌کلام خلاصه می‌شود و آن کنترل است:
•
کنترل حس
•
کنترل بدن
•
کنترل کلام
که بازی با هرکدام از این موارد خروجی خاص خود را به ارمغان خواهد داشت.
