هرساله کشاورز به امید اینکه سال بعد اوضاع بهتر میشود یک سال چشم انتظار می ماند و سال هم تمام میشود و لحظه موعود فرا میرسد و باز هم همان اش و همان کاسه.
چرا خرمایی که ما جنوبی ها تولید میکنیم، هیچوقت سود خرمایمان را نمی‌بینیم؟ چرا حاصل زحمت یک سال را متوجه نمیشویم چرا هر سال قیمت خرمای ما را برای گول زدن مردم بالا می‌زنند و برای مثال از کیلویی ۳۵ هزار تومان به ۲۰ هزار و ۱۵ هزار میرسد؟ آیا نتیجه یک سال زحمت به ۲۰ هزار تومان می ارزد؟.
حرف این است که نسبت به تورم و گرانی حال حاضر قیمت هم هرچه بالا برود باز خوشایند نمی‌شود اما بالا که نمی‌رود هیچ پایین تر هم می اید، چرا دلال ها همیشه حاصل زحمت ما نخل دار ها، ما جنوبی ها را از بین می برند! چرا سود همیشه برای آنهاست؟ مگر همیشه قرار است در انتظار سال بعد بمانیم؟ آیا قرار نیست کسی از حال کشاورزان بپرسد و به فکر چاره ای باشد؟
آیا برای خرما برند سازی شود کسی ضرر میکند؟
همیشه زحمت کشاورز و باغدار را به یک باره دلال ها قورت می‌دهند با یک لیوان آب هم رویش.
مگر قرار نیست روزی این نوسانات قیمت خوب شود؟
تمام شود!
والا که این حق باغدار نیست.
چرا قیمت ها وقتی که در دست کشاورز است خریدار ندارد و باید ۱۰ هزار و ۱۵ هزار و ۲۰ هزار تومن بفروشد اما در شهر های بالاتر قیمت تا ۱۰۰ هزار تومان و یا بیشتر هم میرسد؟
و این است رنج و درد یک کشاورز
