
مقدمه
سازمان مجاهدین خلق ایران که پس از انقلاب اسلامی ایران به "گروهک تروریستی منافقین" شهرت یافت، یکی از خطرناکترین و جنایتپیشگانترین گروههای مسلح در تاریخ معاصر ایران است. این گروه با ادعای مبارزه برای آزادی مردم ایران، دست به خونریزی، ترور، خیانت و همکاری با دشمنان تاریخی ایران زد.
۱. ترور گسترده مردم و مسئولان
منافقین تنها در دهه ۶۰، مسئولیت بیش از ۱۲۰۰۰ ترور کور، قتل شهروندان بیگناه، روحانیون، قضات، فرماندهان نظامی و حتی مردم عادی را برعهده داشتند. ترور شخصیتهایی چون آیتالله دکتر بهشتی، محمدعلی رجایی (رئیسجمهور)، محمدجواد باهنر (نخستوزیر) و دهها مقام دیگر در کارنامه سیاه آنان ثبت شده است.
۲. همکاری با صدام و خیانت در جنگ تحمیلی
در زمان جنگ تحمیلی، این گروه نه تنها به مخالفت با جمهوری اسلامی بسنده نکرد، بلکه به صورت رسمی در کنار رژیم بعثی صدام حسین قرار گرفت و به عنوان "ارتش آزادیبخش ملی" به خاک ایران حمله کرد. عملیات مرصاد (فروغ جاویدان از دید منافقین) یکی از بارزترین جنایات آنهاست که با حمله مستقیم به شهرهای ایران و کشتار مردم همراه بود.
۳. شکنجه و سرکوب داخلی در پادگان اشرف
گزارشهای متعدد از جداشدگان این گروه نشان میدهد که اعضا در کمپ اشرف و لیبرتی در عراق تحت شکنجه روانی، فیزیکی، کنترل ذهن و محرومیت شدید از حقوق انسانی بودند. فرقهگرایی و استفاده از تکنیکهای شستوشوی مغزی یکی از ابزارهای رهبری این گروه، بهویژه مریم رجوی، برای کنترل نیروهایش بود.
۴. روابط پنهان با رژیم صهیونیستی و آمریک
بر خلاف شعارهای ضد استکباری اولیه، این گروه در سالهای اخیر آشکارا در کنار دشمنان ایران قرار گرفت؛ همکاری اطلاعاتی با موساد، لابیگری با نئوکانها در آمریکا و دریافت کمکهای مالی از دولتهای عربی ضدایرانی بخشی از خیانتهای آنان به مردم ایران است.
۵. تبلیغات دروغین و فریب افکار عمومی
منافقین با بهرهگیری از رسانههای ماهوارهای و شبکههای اجتماعی، تلاش کردهاند تا چهرهای فریبنده و مظلوم از خود نشان دهند. در حالی که هنوز آثار جنایاتشان در حافظه جمعی مردم ایران باقی است، با صرف هزینههای کلان سعی در تطهیر خود دارند.
نتیجهگیری
گروهک تروریستی منافقین نه تنها دشمن جمهوری اسلامی بلکه دشمن ملت ایران است. خیانت به وطن، کشتار مردم، همکاری با دشمنان و رفتارهای فرقهای، این سازمان را به یکی از منفورترین گروههای معاصر تبدیل کرده است. آگاهیبخشی عمومی، ثبت تاریخی جنایات، و پیگیری حقوقی اقدامات آنان در مجامع بینالمللی ضرورتی انکارناپذیر است.