«آیا انسان‌ها برای مهار کرونا به یک حکومت جهانی نیاز دارند؟
شیوع کرونا یک بحران جهانی است. اما از راه‌حلی جهانی خبری نیست.
به‌بیان‌دیگر به‌رغم اینکه همه انسان‌ها با یک بحران مشابه روبه‌رو هستند، اما ظاهراً هنوز نتوانسته‌اند راهی پیدا کنند که با راه‌حلی مشابه، بحران را ریشه‌کن کنند. نه‌تنها از هماهنگی گسترده برای جلوگیری از گسترش بحران خبری نیست، بلکه همبستگی جهانی برای جلوگیری از فجایع بزرگ هم، بیشتر یک ژست رسانه‌ای است تا برنامه‌ای علمی و مؤثر.»
متن بالا بخشی از گزارشی از خبرگزاری BBC است. شاید در تاریخ بشر کمتر دوره‌ای اتّفاق افتاده باشد که آحاد بشری در همه جای عالم جامعه بشری به‌قدر امروز احساس نیاز به یک منجی داشته باشند؛ چه نخبگان که آگاهانه این نیاز را احساس می‌کنند، چه بسیاری از مردم که احساس نیاز می‌کنند ولی در ناخودآگاهِ خویش احساس نیاز به یک قدرت ماورایی و یک منجی دارند.
امروز بعد از آنی که بشریت مکاتب مختلف و مسلک‌های گوناگون از کمونیسم تا لیبرال دموکراسی را تجربه کرده احساس آسایش نمی‌کند.
بشریت دچار فقر، بیماری و بی‌عدالتی است، دچار نابرابری و شکاف طبقاتی بسیار وسیع است. البته برخی شاید از آسایش نسبی برخوردار باشند اما همان‌ها فاقد آرامش و راحتی ذهن برای ادامه حیات‌اند. شمار خودکشی‌های بسیار زیاد گواه این مدعاست.
در همه ادیان یک فرج و یک حرکت عظیم الهی در انتهای تاریخ وعده داده‌شده است.
حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه شریف در نیمه‌ی شب ۱۵ شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در شهر سامرا دیده به جهان گشودند.
ازجمله روایاتی که در منابع ما ذکرشده و ثابت‌کننده امامت حضرت قائم است، روایتی از امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام که می‌گوید: روزی امیرالمؤمنین به من گفت: فرزند یازدهم از پشت من ظهور خواهد کرد و زمین را از عدل و داد پر می‌کند همان‌گونه که زمین از ظلم و جور پرشده باشد. براى این فرزندم غیبت طولانى در پیش است و مردم در طول غیبت در حیرت و سرگردانى خواهند افتاد، گروهى از مردم گمراه می‌شوند و جماعتى دیگر هدایت می‌گردند، معتقدین به این امر از بهترین افراد این امت هستند که با نیکان عترت همراه هستند.
در شرایط کنونی کشور و جهان، تنها راه رهایی از مشکلات و گرفتاری‌ها ظهور آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است. سالیان سال صاحب‌نظران دنیا در همه امور نظرات خود را داده‌اند، اما اوضاع جهان روزبه‌روز رو به وخامت بوده و آخرین نمونه آن همین بلا و بیماری همگانی است که سرتاسر دنیا را فراگرفته و هیچ نهاد، کشور و شخصی راهکاری برای برون‌رفت از آن ارائه نداده است.
ما شیعیان معتقدیم در شرایط فعلی تنها راه نجات بشر از شر این بلاها، مصیبت‌ها، جنگ‌ها، بی‌دینی‌ها، دعا و تضرع برای ظهور مهدی موعود است.
برای اینکه این نیاز جهت پیدا کند و مفید باشد، در اسلام از ما خواسته‌شده است که انتظار داشته باشیم. «انتظار» فراتر از احساس نیاز است. گفته‌اند منتظر باشید؛ انتظار یعنی امید و اعتقاد به اینکه یک آینده قطعی‌ای وجود دارد.
انتظار فرج در اصطلاح «مهدویت»، به معنای چشم‌به‌راه بودن ظهور واپسین ذخیرۀ الهی و آماده شدن برای یاری او در برپایی حکومت عدل و قسط در سراسر گیتی است.
بی‌صبری کردن و عجله کردن جز چیزهایی است که ممنوع است. در یک روایتی داریم که « إِنَّمَا هَلَكَ اَلنَّاسُ مِنِ اِسْتِعْجَالِهِمْ لِهَذَا اَلْأَمْرِ إِنَّ اَللَّهَ لاَ يَعْجَلُ لِعَجَلَةِ اَلْعِبَادِ »؛ همانا مردم از شتابزدگى براى اين امر به هلاكت رسيدند، خدا به خاطر شتاب مردم شتاب نمى‌كند. اگر شما عجله می‌کنی معنایش این نیست که حالا خدا هم تابع عجله شما تصمیم بگیرد و هر چیز وقت معیّنی و حکمتی دارد که بر اساس آن حکمت انجام می‌گیرد.
یکی ازفواید انتظار آرامش روانی است. آرامشِ روانیِ ناشی از انتظار فرج، را می‌توان به‌وسیله دعا، استغاثه، و مناجات با پروردگار افزایش داد. به مصداق آیه قرآن که می‌فرماید:" اَلا بِذِکرِ اللّهِ تَطمَئِنُّ القُلوب. "
باید به درون خود بنگریم که آیا واقعاً طالب حضرت هستیم و در زندگی خویش تا چه اندازه سعی می‌کنیم افعالمان مطابق خواسته‌های حضرت صاحب باشد. اگر ما شیعیان در افعال خود تفکر کنیم و هر فعلی که مطابق با شریعت نبوده و خلاف آموزه‌های دینی است و خاطر مولا و صاحبمان را مکدر می‌کند را ترک کنیم، قطعاً هم زمینه برای ظهور آماده می‌شود و هم دنیای بهتری خواهیم داشت.
