به نام اولین آموزگار عشق…
معلم عزیزم،
تو فقط واژه‌ها را نیاموختی…
تو صبوری را، مهربانی را، ایستادن را،
و حتی شکست خوردن و دوباره برخاستن را یادم دادی.
می‌دانم گاهی صدایت می‌لرزید از خستگی،
اما نگاهت هنوز از امید می‌درخشید.
می‌دانم لبخندت همیشه هم بی‌دلیل نبود…
پشت آن، روزهای بی‌خوابی و دغدغه بود،
اما تو هر روز با همان لبخند آمدی،
با دستانی پر از نور، و قلبی پر از ایمان.
تو از دفترت برای ما آینده ساختی،
با گچ‌های سفیدت، رؤیاها را روی تخته سیاه زندگی نوشتی.
نه تنها ما را به سواد رساندی،
بلکه ما را آدم‌تر کردی… انسان‌تر…
امروز، اگر واژه‌ای بلدم که بنویسم،
اگر فکری در سرم جوانه می‌زند،
اگر دلی دارم که بفهمد، ببخشد، بخندد…
همه‌اش از توست.
تو فقط یک معلم نبودی،
تو قطعه‌ای از زندگی منی
که هرگز فراموش نخواهد شد…
روزت مبارک ای روشن‌ترین چراغ مسیرم
نویسنده: آقای جهان میری
گوینده: آقای علی رئوف
طراحی شده توسط هوش مصنوعی و تدونی شده در برنامه اینشات توسط مهندس منا هادوی
Music: Lovely Piano Song Musician: Rafael Krux
معلم یعنی کسی که با یک “آفرین”،
دنیای یک کودک را روشن می‌کند.
یعنی کسی که خودش را فراموش می‌کند تا دیگری را به یاد خودش بیاورد…
یعنی کسی که دلسوزی‌اش در دفتر حضور و غیاب نمی‌گنجد،
و زحماتش، در هیچ کارنامه‌ای ثبت نمی‌شود.
