درود بر شما دانشجوهای عزیز، اسطوره‌های زنده‌ی مقاومت و هنرِ نمره آوردن از هیییییچ
روزتون مبارک، روز کسی که می‌تونه تو یه شب کل جزوه‌ی ترم رو حفظ کنه، اما هنوز نمی‌دونه چرا همیشه چایی تو لیوان ته‌نشین می‌شه!
روز کسی که بیشتر از اینکه تو کلاس باشه، تو صف سلف و بوفه‌ست، ولی در عین حال ادعا می‌کنه «خیییییییلی درگیر درس و پروژه‌ام!»
ای قهرمانان خواب‌های شیرین صبحگاهی، شما که همیشه ساعت ۸ صبح خودتون رو توی تخت پیدا می‌کنید و ساعت ۸:۱۵ سر کلاس!
شما که پروژه‌ها رو دقیقه ۹۰ می‌زنید ولی طوری ازش دفاع می‌کنید انگار جزئی از معجزات الهیه!!!!
روز شما مبارک که یادمون می‌دید چطور می‌شه با یه اینترنت ذغالی، یه لپ‌تاپ قدیمی، و یه قهوه‌ی سرد، دنیا رو به هم دوخت!
روز شما مبارک که هنوز به آینده لبخند می‌زنید، حتی وقتی استاد ته کلاس می‌گه: «این سوال فقط برای سخت‌تر کردن امتحانه!»
سوالی که هیچ‌وقت توی جزوه یا کلاس گفته نشده و جوابش رو حتی گوگل هم نمی‌دونه! و قراره معدلتون رو خراب کنه!
دانشجو بودن، فقط درس خوندن نیست؛ یه سبک زندگیه. سبکی پر از خنده، استرس، دوستی، و هزار خاطره‌ای که تا آخر عمر همراهتونه.
این روز رو جشن بگیرید، که شما چراغ خاموش آینده‌اید؛ هرچند این چراغ گاهی به زور وای‌فای روشن بمونه!
روزتون مبارک، اسطوره‌های بی‌کرسی دانشگاه‌ها!
