همونطور که سری قبل گفتم بنظرم در دنیای امروزی ملی گرایی لازمه.ملی گرایی یعنی من رابطه و دادو ستدم با همه همسایه ها خوب خواهد بود و تا میتونم سعی میکنم بهشون کمک کنم و به هم نزدیک بشیم اما اولویت اول و توجه اصلیم خونه و خونواده خودمه. اگر وقت و منابعی موند به بقیه هم کمک میکنم و اماده ام اگه کسی علیه خونواده و خونم شد از خودمون دفاع کنم.حتی در عین دوستی کمی از نفوذ خودم رو بین همسایه ها زیاد کنم تا دوروبرم احتمال حمله نباشه و منم بتونم منابع بیشتری رو تامین کنم.اگر دقت کنید تو این مثال جنگ تقریبا تا اخر غیر قابل گریزه.هر کاری کنید شما باید برای دفاع احتیاطا اماده شید و خود اون تحریک همسایه هارو بر می انگیزه.محبورید اول به فکر منافع خودتون باشید و یعنی این حق رو بدید که بقیه هم همینطور فکر کنن پس روزی منافعتون در تضاد قرار میگیره یا یکی نمیتونه اونطور که باید منفعت کنه و جنگ میشه.از طرفی بهتر شدن روابطتون مستلزم قوی شدن نفوذتون در بقیه هست که خود این هم ناخوداگاه دیگران رو برای جلوگیری از نفوذ شما تحریک میکنه و ...یعنی تقریبا متاسفانه جنگ احتمالی غیر قابل گریزه و در دنیای ما هم این بیشتره.
به هر حال میراث ساسانیان برای ما اولین بار اندیشه واحد ایران و ایرانشهری و مفهوم ذهنی و فرهنگی ان بود.ایرانشهری نه صرفا مرز یا نیروی نظامی یا سلسله بلکه یه مفهوم کلیه که بسته به زمان کمی متغییره.مجموعه مرزهای تقریبی که درونش از شکل مشخصی از فرهنگ و علم و اخلاق هست و در شکل ارمانی خیلی خوبه.مجموعه مراسمات و عادات خوب و مفید و راستگویی و امادگی بدنی برای رزم و بزم و یکتاپرستی و شادی و عدالت و ...همه از مفاهیم ایرانشهریست.اما در روشنفکری امروز قابل نقده ایا یک مرز ارزشش رو داره؟اگر امروز فردا این مرز بره چی؟سالیانی بوده که ایران و مرزی نبوده یا این شکلی نبوده و ایران صرفا یه محدوده جغرافیاییه که چن تا حکومت صرفا پیروز شدن و حکومت کردن؟خب با این حساب حکومت های زیادی اومدن و رفتن و خیلی جاها و حتی تو همین مرزهای ایران شاید مدتهای طولانی حکومت کردن.اما اینجاست که معجزه ساسانیان و میراثشون برای ما دیده میشه.حتی اگر خدایی ناکرده ایران امروز بپاشه باز رگه هایی از فرهنگ و رفتار ایرانی میمونه.اینم بگم هر فرهنگی خوبیو بدی داره. قطعا ایرانی هم مشکلاتی داره که باید در جهت رفعش کوشید اما فرهنگ ارمانی ایران که اونزمان پایه گذاری شده کامله و معیار های انسانی مثله عدالت و شادی و احترام به ایین های دیگران رو داره که تو هیچ ملتی اون زمان نبوده تا دوره های باستان و بعد اون حتی در مسیحیت اروپا.پاره هایی در اعراب دیده شد که اونم خلفا از فرهنگ و وزرا و دربار ایرانی یاد گرفتند نه فرهنگ خودشون و کمی هم از باورهای اسلامی ایده گرفتند.
اما امروزه حال ایرانمون خوب نیست و نابود شده و کلی از اون ارمان دوریم.خیلیا میرن و من هم تو فکر رفتن بودم.اینکه اصلا وطن چیه و ایران صرفا یه تعصب خالیه برای من یا یه مرز؟اما با فکر مرحله به مرحله تا اینجا خودمو رسوندم که نه.من صرفا قسمت جغرافیایی رو حذف میکنم که امیدوارم یک روز بهتر شه و برگردم. ایران واقعی اون مفهوم و اخلاق و اندیشه ایه که تو خون و فکر منه که در هر جای دنیا میتونم معرفیش کنم و نشونش بدم و به کار بگیرمش.متن زیر خودستایی چیزی نیست وگرنه من واقعا از میانگین جامعه هم پایین ترم ولی تلاشمه که بشم.یعنی یه ارمان انتخاب کنم و به سمتش برم و حدالامکان بهش نزدیک شم.مهم نیس چقدرش رو برم و هرگز هم کامل نمیشم اما سعیمو میکنم هر جای دنیا تو هر زمان و مکانی یاد بگیرم ایران برای من فراتر از مرزه و اینارو از یه شاعری یاد گرفتم که گفت ایران برای من فردوسی و حافظو فلانه و هرجا میرم کتاباشونو میبرم انگار ایران همراه منه.ایران جغرافیایی امروزی صرفا خواستگاه این فرهنگه و به حق بهترین جا براش بوده شاید این مردمان اگر جای دیگه بودن الان این فرهنگ نبود چراکه جغرافیا مارو از بلایای طبیعی و انسانی و حمله دشمن نجات میده.دریای شمال و جنوب در کنار کویر و جنگل مردمانی به فکر باز رو میسازه که هم از کویر شعر میگن هم دریا و همه زیبایی هارو باهم میبینن.مردمی که در ریشه یکی بودن ولی خیلی از هم فاصله گرفتن ولی باز به هم احترام گذاشتن.مردمی که جغرافیای مناسب باعث تجارت و تبادل تفکر بینشون شد و علم و هنرشون جابجا شد.از هنر حجاری کوهستانی ها تا هنر قنات کشی کویری ها تا صیادی و دل بزرگی دریایی ها .پس جغرافیا صرفا خواستگاهه نه تنها فاکتور.
ایران منم!من آن دیاکو بزرگ و عادلم .من به قدمت سیلک و تپه حسنلو و جیرفت و ارتا هستم.من ان کوروش بزرگ و گشاینده دل ها و پذیرنده تمام اقوام و ادیانم.من ان داریوش و ابادانی و سازندگی و اقتدارش هستم.روح مهرداد بزرگ در من حلول میکند و من ارشک و اردوان دلیر و جنگجو هستم.گذشتگان من ان باطری بغداد را ساختند و سپس دانش خود را به جندی شاپور ساسانی دادند.من ادامه دهنده را برزویه طبیب و هوشتانه،استاد دموکریت هستم.موسیقی باربد بزرگ و خرد حکیم بزرگمهر جاری است در دل و جان من .اولین فیلسوف جهان مانی بزرگ و اولین دانشمند و معلم بشر و یکتا پرست، وظیفه خود را در ادامه به من محول کرده است.من انوشیروان دادگرم .من ان اردشیر پاپکان و اقتدار شاپورم.من از فرزندان مدبران جنگی چون بهرام چوبین و فاتحین روم یعنی شهربراز و شاهینم.من ان رستم دستان و بهمن جادویه ام.من از نیاکان تک تک وفاداران به ایران که در حمله اعراب کشته شدند هستم.من ان یعقوبو مازیار و بابک و مرداویجم. من ان علم خیام و بوعلی سینا و رازی ام.من حماسه فردوسی و جلوه گر انسان دوستی سعدی و خدادوستی حافظم.من فلسفه ملاصدرا و میرداماد و سهروردی ام. ادامه دهنده راه شاه اسماعیل و شاه عباسو نادر افشارم .اخلاق و مروت کریم خان زند میهن دوستی و سازندگی پهلویان من باکری و چمران و نیم میلیون شهید جنگ ایرانو عراقم.من ستار و باقر خانم و من ان قزلباشان دوره صفوی و عباس میرزا و امیر کبیرم.مریم میرزاخانی ها و شهریار ها و نیما یوشیج هایم.صادق هدایت و سمیعی و نادری ها منم.ایران در قلب و روح و ذهن و جان من جاریست .ایران منم!
