اگه دهه شصتی باشی، میدونی که یکی از آرزوهای بالای 90 درصد پدر و مادرها برای بچه هاشون، درس خوندن توی دانشگاه و کار کردن در یک شرکت دولتی بزرگ و داشتن دفترچه بیمه و بازنشستگی و از این دست چیزاست کوچیکه.
البته خوشبختانه خیلی از همون پدر و مادرها تغییر رویه دادند و به جای کارمند کردن بچه هاشون به اونا راه و رسم پول درآوردن یاد دادند.
اما حالا این شرکت دولتی چی هست که همه دنبال اون هستند رو من واستون تعریف می کنم. من خودم سالهای زیادی تو شرکت های پیمانکار شرکت دولتی کار کردم. یعنی نیروی شرکت پیمانکار توی شرکت دولتی بودم. اینکه شرکت های دولتی جای خوبیه شکی در اون نیست، چون همه چیز سیستماتیک و روتین شده و بدون مشکل جلو میره.
اما خیلی از شرکتهای پیمانکار از این قضیه سو استفاده می کنند. یعنی یه شرکت کوچیکِ در به داغون که حالا به هر نحو یه پروژه در شرکت دولتی گرفته، با ایجاد سراب کاذب برای نیروی کار، اونها را با کمترین مزایا (حداقل مزایای اداره کار) استخدام میکنه و به اونها وعده کار در ادارات دولتی رو میده و متاسفانه خیلی از کارجویان در دام این شرکت ها افتاده و در آینده دچار بحران می شوند.
البته همه اینها بستگی به کارجویان داره، چون همونطور که گفتم ادارات دولتی معمولا کارای روتین و بیشتر پشتیبانی طور دارند و معمولا کارهای اصلی را خودشون انجام میدهند.
کار در شرکت پیمانکار معمولا اوایل بسیار سریع، پر چالش و دقیق انجام میشه و خیلی از افراد شاغل در این مدت چند ماه دچار شکوفایی در کاری که انجام میدهند می شوند ولی بعد از گذشت چند ماه و گذشتن از این روند تازه وارد بودن، با کارهای تکراری جایگزین و به روتین تبدیل میشه و اینجاست که فرد شاغل سه انتخاب پیش روی خودش داره:
1- بمونه و با همین شرایط ادامه بده ( بدترین کار ممکن)
2- بمونه و خودش رو با کارای دیگه در گیر کنه (در آخر یک جا به کار روتین میرسه)
3- شروع کنه به یادگیری عمیق تر در اون مبحثی که در حال کارِ و به شرکت دیگه ایی بره ( بهترین کار)
من توی دوران کارم، خیلی از همکارام گزینه 1 رو انتخاب کردند و من خودم گزینه 2. اما هر دو اشتباه بود. عده کمی شماره 3 رو انتخاب کردند. هر کدوم از این انتخاب ها در حالت عادی هیچ مشکلی نداره ولی زمانی به مشکل برخورد میکنید که شرکت پیمانکار با اتمام قرارداد یا تعدیل نیرو مواجه میشه و اولین کاری که میکنه اخراج یا تمام کردن قرارداد افراد( با توجه به سفید امضا کردن بیشتر کارمندان در این ادارات) هستش.
اینجا بیشترین ضرر رو افراد گروه 1 و 2 میکنن به این خاطر که سطح معلومات خود را تا یک سطح متوقف کردند و توقف در سطح اطلاعات یعنی مرگ کاری (مخصوصا برای بچه های IT). خوشبختانه من دو بار درگیر این قضیه اتمام قرارداد شرکت پیمانکار شدم و دفه اول ضربه بدی خوردم و احساس کردم 2 سال از زندگیم به باد فنا رفت اما در بار دوم به هر سختی که بود خودم رو وارد گروه 3 کردم، ولی بازم شکست خوردم. ولی چون قبلا تجربه داشتم به سرعت از اون شرکت بیرون اومدم و وارد شرکت دیگه ایی توی همون سازمان شدم و خلاصه تونستم اونجا پیشرفت کنم و تا دیدم شرکت دومی هم داره توی همین وضعیت قرار میگیره، بلافاصله خداحافظی کردم و اومدم بیرون و الان هر شرکتی دیگه ایی رزومه بدم به راحتی قبول میشم و در واقع هر کاری و هر شرکتی که دلم بخواد میتونم برم.
اما من افرادی رو میشناسم که 12 -13 سال هست به همین منوال گروه 1 داره میره جلو و خوشبختانه هم شرکت خودش به مشکلی برخورد نکرده و همینطور افرادی رو میشناسم که با همین مقدار سابقه کار متاسفانه بعد از اتمام قرارداد دچار بیکاری شده و داره کارای متفرقه میکنه(به دلیل بالا رفتن سن و نداشتن مهارت به روز).
مشکل بعدی کار کردن توی این شرکتها، داشتن دو رییس هست... یعنی یه رییس شرکت خود و یک رییس شرکت دولتی. این در حالت عادی مشکلی برای شما به وجود نمیاره اما مشکل زمانی پیدا میشه که این دو نفر به اختلاف بخورند و قرار گرفتن در این بین یک کابوس وحشتناکه. اینکه کدوم سمت رو بگیرید بستگی به خودتون داره ولی سعی کنید جبهه گیری نکنید و با سیاست عمل کنید. بعد از یه مدت مشکلشون با همدیگه حل میشه و به کار عادی بر میگردند.
پس اگه تازه کار هستید و میخواید توی این شرکت ها کار کنید، حواستون باشه پای بند نشید. هوشمندانه کار کنید، یاد بگیرید، پیشرفت کنید و تلاش و تلاش و تلاش تا اینجا بشه سکوی پرتاب شما.
اگه که چندین ساله دارید کار میکنید و استخدام این شرکت ها شدید، همیشه خودتون رو آپدیت کنید و به روز نگه دارید.
آواز دُهُل کار در شرکتهای دولتی از طریق شرکتهای پیمانکار از بیرون خیلی خوشه اما واقعیت چیز دیگه اییه.
نکته خیلی مهم:
گول استخدام از این طریق توی ادارات دولتی رو نخوردید...ادارات دولتی فقط از طریق آزمون استخدامی ، نیرو میگیرند.
