بخاطر تویی که نیستی و نبودی هرشب نامه های شاملو به آیدا رو گوش میدم و افسوس نبودنتو میخورم، افسوس اینکه نیستی تا دوستت داشته باشم، تو خورشیدی که از سپیده دم همه ستارگان بی نیازم میکنی، تو فسخ عزیمت جاودانه منی، تویی که هیچوقت نیستی، عزیمت جاودانه خیلی سخته آخه ازش میترسم، از بچگی از هرچی ته نداشت میترسیدم، اگه عزیمت خالی بود میشد تحملش کرد، میدونستی میتونی برگردی ولی جاودانه ته نداره و این ترسناکش میکنه، فک کن اگه نیای باید عزیمت جاودانه کنم، تو شرط فسخشی.
