احساس میکنم دارم میل ام رو به ارتباطات اجتماعی
رفاقت های خیلی عمیق و حتی مکالمات شفاف و گفت و گو های صادقانه از دست میدم.
جامعه عجیبیه، اینو بعد ۱۸ سالگی دیدم که صداقت، عجیب آدما رو اذیت میکنه ،واقعی بودن رو مخشونه
اختلال های روانی، باکلاسه ،اینکه چیزی که داری بهش فکر میکنی با چیزی که میگی با کاری که میکنی اصلا ربطی به هم نداشته باشن خیلی عادیه براشون
جامعه ترسناکیه ،اصلا مناسب این نیست که بچه ها واردش بشن و من با افتخار یه بچه ام ،
که ابدا میلی به ترکیب شدن به این لجن ندارم.
