اندوهِ بزرگ

﷽
مردمی می‌شناسم که معتقدند گوشه نشینی بهتر از هم‌نشینی با ناآشنایان است. افرادی که در حلقه بیگانه هستند نباید به دایره آشنايان و یا دوستان بپیوندند. به قول نادر ابراهیمی «هر آشنایی تازه اندوهی تازه است». اما گاهی اندوهی تازه می‌تواند جهان را دگرگون کند. به تیرگی های دنیا صبح بپاشد. در اعماق کامیابی غرقتان کند. نامش اندوه است اما می‌تواند کلید تمام قفل های جهان باشد. اهل‌رازی باشد که در طلبش هستید. مبادا گمان اندوهِ آفریده از آشنایی تازه شما را از زیباترین لحظات زندگی دور کند! هر انسان جهانی بکر برای یافتن است. سرگذشت‌هایی که متعلق به صندوقچه تجارب شما نیست. احساساتی که ردی از خاطرات ندارند. تفکراتی که به ضمیرتان خطور نکرده. بگذارید عالم ادراکتان به اندازه تمام بشر بگسترد. شاید روزی لابه لای جهان گم شده درونتان به درک عشق هم رسیدید. اندوه نوباوه‌تان روز به روز بزرگ‌ترشد. آن موقع کشف می‌کنید: تنها برای عاشق است که خداحافظی معنا ندارد.