#«حال خوبتو بامن تقسیم کن»
شاید باورتون نشه ولی من مث خیلی ازشماها نیستم که یه دوست واقعی داشته باشم.دوستی که مال خودم باشه که همه با انگشت بهمدیگه نشونش بدن وبگن ایشون دوست فلانیه..!
هااان؟!مگه دوستای شما رو اینجوری معرفی نمیکنن؟!☹️
نمیدونم چونکه دوستی ندارم که وقتی دلخورم ازدست زمونه ودنیا وآدماش زودی گوشی روبردارم وزنگ بزنم بهش واسش دردودل کنم یا سربزارم رو شونه ش وهای های گریه کنم..
جااان؟!مگه شما با دوستاتون اینجوری راحت نیستین؟!☹️
چمیدونم..شاید باشیدشایدم توقصه ها خوندم
دوستی ندارم که همۀ راز هامو بهش بگم
ووقتی راز یاحرف مگویی دارم یقه لباسمو میکشم تا نصفه صورتم بالا واون راز رو بخودم میگم.
دوستی ندارم که وقتی حوصله م سررفت بهش بگم :دوست جان میای باهم بریم گردش..خرید...سینما..وازینجورجاها..مثل شما ودوستانتون.?
یا اینکه روزی از سر احتیاج بهش رو بندازم که پولی لازم دارم قرض بده تا فلان تاریخ اگه هم کسی بوده بقیه شرایط دوستی رونداشته .فقط یه حامی مالی بوده..
دوستی که بنشینیم ساعتها باهم حرف بزنیم دربارۀ کتابی که خوندیم یا عقیده مون دربارۀ موضوعی رومطرح کنیم وآخرش بفهمیم مثل هم فکرمیکنیم.
دوستی که اگه خسته بودم از چهره م بفهمه واگه غمگین بودم ازچشمام ومنم همینجور درکش کنم.
دوستی که بدونه واسه مهربونیاش واسه یکرنگی وصمیمیتش واسه درک وشعورش دوستش دارم وبهش احترام میزارم واونم متقابلا درکم کنه و بهم احترام بزاره..که باهم بخندیم نه به بهم..که ازدیدن گریۀ همدیگه اشکمون سرازیر بشه.
اطرافم کم نیستن اوناییکه دوستم دارند ودوستشون دارم اما هیچوقت اونجوری که میشه روی یک دوست حساب کرد روشون حساب نکردم.هرچندبارها وبارها انتظارات اونهارو دوستانه برآورده کردم اما هیچوقت نتونستم برای خودم دوستی داشته باشم.
