فیلم ترکی دلیبال با ژانر عاشقانه و درام رو بهتره در صدر لیست فیلم هایی که قراره ببینین قرار ندین. فیلم سینمایی delibal به کارگردانی علی بیلگین سال ۲۰۱۵ تولید و منتشر شد. چاغاتای اولوسوی در نقش باریش (نقش اول مرد) و لیلا لیدیا توغوتلو در نقش فوسون (نقش اول زن) زوج اصلی این فیلم هستن.
اگه طرفدار فیلم های ترکی باشین احتمالا از داستان های افسانه ای و گاها غیرواقعی نویسنده های ترکی اطلاع دارین؛ دلیبال هم دستخوش این ماجراست و مخاطب رو با عشق جنون آمیز و افسانه ای باریش به فوسون همراه میکنه، طوریکه شاید ته دلتون بخواد چنین عشقی رو تجربه کنین ( البته تا قبل از اتمام فیلم).
داستان از استارت عاشق شدن باریش شروع و روی غلتک میوفته. باریش که پسری بازیگوش و شوخ طبع هستش در یک نگاه عاشق فوسون میشه. فوسون دختری سختکوشه که علاقه داره همه چیز روی برنامه پیش بره و وجود باریش توی زندگیش این نظمو به هم میزنه. با وجود پس زدن های فوسون اما باریش موفق میشه تا قلب اون دختر رو با عشقش تصاحب کنه و زندگیه رویاییش رو بسازه.
اما همه چیز انقد زیبا پیش نمیره. باریش درگیر بیماری دوقطبی شده و حالا این موضوع زندگیه عاشقانه ی اونارو تحت تاثیر قرار میده. فوسون از این بیماری اطلاعی نداره و باریش باید به تنهایی این مسئله رو حل کنه. پایان فیلم تلخ و ناراحت کنندست بنابراین خودتونو واسه گریه کردن آماده کنین.
روند یکنواخت فیلم با وجود عاشقانه های کلیشه ای باریش و فوسون باعث میشه تا از وسطای فیلم بتونین آخرشو حدس بزنین. درواقع چیزی واسه برانگیختن حس کنجکاویتون وجود نداره و قرار نیست بعد از تماشای فیلم بشینین و صحنه های قشنگش رو تصور کنین. اما یکی از نکات برجسته ی فیلم سینمایی دلیبال اشاره به درگیری فرد به این بیماریه. دوقطبی بودن، موضوعی نیس که علائم ظاهری مشخصی داشته باشه و فرد مبتلا نیاز به کمک و حمایت توسط اطرافیانش داره.
با وجود همه ی اینها دلیبال میتونه واسه لحظاتی شما رو در عشق طوفانیش غرق و با پایان تلخش، اشکتونو دربیاره؛ پس اگه میخواین شروع به تماشای فیلمای عاشقانه کنین برید سراغ یه فیلم دیگه.
این نوشته دیدگاه شخصی من به عنوان بیننده بعد از تماشای این فیلمه. اگه این فیلمو دیدین خوشحال میشم نظراتتونو واسم بنویسین.
