خور کو دراز...
تاریخچه خور( گورستان)
جهاز یالنج های،
بندردلوار و بندر محمدعامری(مدمری)
در اصل این خور (گورستان ) اسکله قدیمی دو بندر(محمد عامری و
دلوار) بوده است.از ورودی دست راست
خور(بندر محمد عامری) و دست چپ خور(بندردلوار)
بوده.جهاز ها موقع که با باربودند دریا لنگر می انداختند
و بعد با (تشاله) بارهای لنج ها را خالی می
کردند.بارکه کامل تخلیه میشد آن وقت لنج های هر
بندر به سمت خور خود میرفتندوسر جای مخصوص
خود لنگر می انداختند یا (لحام) می کردند.
در دوران گذشته وقدیم این مکان بعد
از《 خور خیر 》بعنوان لنگرگاه لنجهای
صیادی وسفاری(باری) جایگاه ویژه ای
برای صاحبان کسب وکار دریانوردی
داشته و مورد توجه همگان در این حرفه
بوده ، این خور در آن زمان برای تعمیرات
لنجهای کوچک وبزرگ حائز اهمیت بوده
حتی وقتی که اولین موج شکن روبروی
گمرگ قدیم ساخته شد باز هم از این
مکان برای گفال کردن (بعد از اتمام فصل
صیادی برای تعمیر ونگهداری)استفاده میشد.
مشکلاتی که در این مکان در کمین
دریانوردان بود کم عمق بودن دهانه ورودی و خروجی خور
در هنگام ورود و خروج شناور که بیشتر
اوقات لنج ها لحام میکردند(به گل می
نشستند)ودر فصل بارندگی شدید وسیل
آسا همراه با گل ولای ورسوبات و سیلابهای
فصلی که منتهی به دریا میشد
اگر لنجی در مواقع جزر کامل، لحام بود
آب از روی سطحه و فنه لنج (عرشه)بالا
می آمد و لنج را گلب(وارو)میکرد و زیر
گل و لایی مدفون میشد . بعداز اینکه
اسکله های جدید درست شدو لنج های فایبر گلاس
وارد شد این خور به گورستان لنج های چوبی تبدیل شد و
۱۵تا۲۰سال است که رها گردیده و ۵سال هست که به این اسم مشهور شده است
که (توریست ها،عکاسان و فیلمبرداران)
زیادی در روز از این گورستان بازدید،می کنند
البته مشکلات خیلی زیاده بوده.با رها شدن لنج های چوبی اهمیت
گلافی یاهمان دانش دریانوردی ایرانیان
تنها آثار معنوی ثبت یونسکو متاسفانه
موردبی مهری مسولان قرارگرفته اگر
چنین نبود ازاین مکان حراست میشد.
لنجهای که در این خور هستند چه سفاری
و چه صیادی عمری برابر با شصت سال
شاید هم بیشتر رادارند.
