وقتی کسی می‌گوید که برای خدا کاری انجام داده اما پاداش یا نتیجه‌ای از طرف خدا ندیده، لازم است نگرش او نسبت به اعمال نیک و پاداش الهی روشن شود. در اسلام، معیار اصلی در انجام کارها برای خدا، اخلاص و جلب رضای الهی است، نه دستیابی به پاداش‌های فوری یا نتایج ملموس دنیوی. قرآن و روایات تأکید دارند که پاداش الهی ممکن است به شکلی که ما انتظار داریم ظاهر نشود، اما هرگز از بین نمی‌رود. خداوند در قرآن می‌فرماید: «إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ إِنّا لا نُضیعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا» (کهف: 30). یعنی اجر نیکوکاران هرگز نزد خداوند از بین نمی‌رود، حتی اگر نتیجه آن در آخرت یا به شکلی غیرمستقیم در دنیا نمایان شود.
یکی از دلایلی که ممکن است انسان نتیجه اعمال خود را فوراً نبیند، آزمون الهی است. قرآن کریم می‌فرماید: «أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لا یُفْتَنُونَ» (عنکبوت: 2). این آیه نشان می‌دهد که ایمان و عمل نیک انسان باید در بوته آزمایش قرار گیرد. تأخیر در مشاهده نتیجه، می‌تواند بخشی از این آزمون باشد تا انسان میزان صبر، استقامت و اخلاص خود را نشان دهد. همچنین، پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «إِنَّمَا الأَعْمَالُ بِالنِّیَّاتِ» (صحیح بخاری، جلد 1، صفحه 3). بنابراین، نیت خالص مهم‌تر از نتیجه دنیوی است و خداوند پاداش واقعی را براساس نیت‌ها اعطا می‌کند.
در نهایت، باید یادآور شد که صبر و اعتماد به حکمت الهی در این مسیر ضروری است. فرموده‌اند: «الصَّبْرُ مِفْتَاحُ الْفَرَجِ». شاید نتیجه عمل نیک در زمانی که انتظارش را نداریم یا در جهان آخرت آشکار شود. بنابراین، معیار موفقیت در عمل، رضایت الهی است نه دستیابی به نتایج فوری دنیوی. باید به فرد توضیح داد که خداوند عادل است و هیچ عملی را بی‌پاداش نمی‌گذارد؛ اما حکمت او ممکن است فراتر از درک ما باشد.
اللهم عجل لولیک الفرج
