تقریبا ۷ ساعتی بودکه روی صندلی نشسته بودم تا نوبتم بشه و دکتر ویزیتم کنه .به این فکر میکردم که چرا من ؟! چرا من باید دیسک کمر بگیرم ؟! آخه من امروز توی این مطب از همه کم سن و سال تر بودم .من اطلاعات زیادی از علم پزشکی ندارم .
اما الان روی صحبتم با مهر های کمرمه که باهم دعوا دارن ،سر جا باهم بحث میکنن ،کسی نیست بهشون بگه ای بابا این جاها به کسی وفا نکرده ، اما مهره های۴ و ۵ من همش باهم کتک کاری میکنن ۲ سال پیش دکتر بهم گفت باهاشون بساز ، منم ساختم اما این یکی دوماهه تو کمرم واسه من آبرو نذاشتن اصن من جلوی مهره های دیگه کمرم خجالت میکشم چیزی بگم .
اما مهره های ۴ و۵ محترم شما نمیدونید که باعث بی حس شدن اعصاب پای چپ من شدید اون از دعوای شما دوتا خودش و به بی خیالی وتنبلی زده فکر میکنم از دعوای هر روز شماها افسردگی گرفته .دکتر بهم گفت پای چپت بی حس شده من خودمم این علائم افسردگی رو توش دیده بودم اما بهش توجهی نکرده بودم. نمیدونستم که این بی توجهی چه مشکل بزرگی رو براش ایجاد میکنه. تازه دکتر گفته باید چند کیلویی از گوشت و دنبه های بدنتو راهی سفر خارجی کنی .
راسیات منم این روزا سخت درگیر فراهم کردن این سفرم .
دکتر ازم خواسته به هر کشوری فرستادمشون همونجا براشون اقامت بگیرم و برای همیشه ازشون خدافظی بکنم .
